Blogpauze
Lieve blogmaatjes,
Ik neem een blogpauze om diverse redenen. De komende tropische dagen, verdriet om overleden vriendin en uitbehandelde zwager, gebrek aan energie door chronisch nierfalen, overspannenheid en een flinke dip. Ook moest ik na een mislukte stentwissel op 12 juni 8 dagen later onder narcose om de boel te corrigeren. Ik ben moe.
Niet alleen de inspiratie ontbreekt ook het reageren voelt vaak als een verplichting. Ik zit mezelf in de weg. Ik hoop dat jullie hiervoor begrip kunnen opbrengen.
Liefs uit Vlaanderen.
Ik neem een blogpauze om diverse redenen. De komende tropische dagen, verdriet om overleden vriendin en uitbehandelde zwager, gebrek aan energie door chronisch nierfalen, overspannenheid en een flinke dip. Ook moest ik na een mislukte stentwissel op 12 juni 8 dagen later onder narcose om de boel te corrigeren. Ik ben moe.
Niet alleen de inspiratie ontbreekt ook het reageren voelt vaak als een verplichting. Ik zit mezelf in de weg. Ik hoop dat jullie hiervoor begrip kunnen opbrengen.
Liefs uit Vlaanderen.
Zomaar een weekje in mei
Maandag dumpten we van alles in het containerpark.
Dinsdag kwam de meteropnemer en werden er nieuwe boeken bij de bieb gehaald.
Woensdag deed Robbert boodschappen in Goirle en verschoonde ik de bedden.
Donderdag hebben we gewied langs de NO muur en de vijverfilters verschoond.
Vrijdag kwam onze nieuwe hulp kuisen. De vorige is met zwangerschapsverlof.
Zaterdag bezochten we paps en stopten op de terugweg bij de Mac.
Zondag slaapt onze dochter hier omdat ze de volgende ochtend ons gras gaat maaien.
Meesjes
Een nestkastje barstensvol leven
De ouders vol vlijt en bedreven
Gevlieg af en aan
Een heel druk bestaan
Daar heb ik een rijm op geschreven
(foto van Pixabay)
Ellende
We hebben het geval in een plastic zakje gedaan en de volgende ochtend naar de afdeling urologie gebeld. Helaas was mijn favoriet dr. Roza niet aanwezig en maakte dr. S een afspraak met mij. Ik moest me dinsdagochtend om 9 uur nuchter melden, want hij wilde onder narcose wat nieuws proberen. De nier aanprikken en twee van die stents in één urineleider persen. Ik werd niet vrolijk van dat idee. Dr. S is echt een wetenschapper met weinig empathisch vermogen. Hij zette dus door.
Nuchter en zeer dorstig lag ik te wachten in mijn bed. Maar niemand wist wanneer ik aan de beurt was. Eerst dachten ze nog rond kwart over 2, maar het werd steeds later en Robbert had bij de zusterpost al geklaagd dat ik niet zo lang zonder water kon i.v.m. mijn zwakke nieren. Enfin, ik kreeg een infuus en lag intussen stijf van de stress en in tranen op de afdeling. Het zou misschien half 5 worden …. Ik kreeg een Xanax toegestopt en werd getroost.
Alles bleek te zijn uitgelopen in het operatiekwartier en van 6 tot 8 lag ik eindelijk op de tafel. Twee uur later mocht ik pas naar mijn kamer terug waar Robbert op mij zat te wachten. Ik was gesloopt. Letterlijk en figuurlijk. Robbert was woedend en had al een klacht ingediend. Dit was toch geen manier om met mensen om te gaan. Achttien uren zonder eten en water en geen enkele duidelijkheid.
Na een waardeloze nacht kwam de assistent even langs ter controle. En er bleken al meteen weer 2 krullen van de nieuwe stents uit te steken. Die kwam hij even later afknippen. Hij vertelde ook dat dr. S erg tevreden was met het resultaat. Hij had zich helemaal kunnen uitleven op dit project. (!)
Ik voelde me alsof ik overreden was. Mijn hele lijf deed pijn, maar vooral mijn rechter nier, rug en schouder. Dat is nog steeds het geval. Al mocht ik gisteren gelukkig wel naar huis.
Nu eerst weer proberen op te knappen en mijn humeur op te vijzelen. Ik ben zo ontzettend moe en boos over de gang van zaken. Dit muisje krijgt nog een staartje hoor!
Maar Robbert zorgt heel goed voor me. Dat is hem wel toevertrouwd.
Woensdag bloed laten prikken en dan vrijdag horen hoe de nieren deze aanslag hebben verwerkt. We wachten het maar weer af ….
Tulpentijd
Vrolijke bloemen
Zachtjes wiegend in de wind
Voorjaar tulpentijd
Stefanies schrijfuitdaging van deze week.
Kiekjes en een update
Dylan genoot van de Oisterwijkse bossen
Marissa deed aan acroyoga met haar vader
En zaterdag vielen er allemaal Wulpen uit het wilde westen binnen voor een lunch in Ravels. Die van mijn moeders kant van de familie (van der Wulp).
Intussen werden wij ook iets wijzer bij de nefrologe. Mijn nierfunctie van 29% zorgt dat ik balanceer op het randje van dialyse. Ik kreeg een CNI pasje mee dat ik aan al mijn zorgverleners moet tonen. CNI staat voor chronische nierinsufficiëntie. Ik mag veel medicatie niet meer nemen omdat het de nieren beschadigt. Ook bij scans moet de contrastvloeistof worden aangepast.
Energie en fut zijn op vakantie. Mijn lontje is soms kort en ik kan zomaar in paniek raken als dingen anders lopen dan gepland. Niet fijn.
Zegeningen blijven we tellen, maar soms is dat lastig. Dank voor al jullie duimen.
Pyjama
Vlaams babypyjamaatje doet een moederhart smelten
Kijk bij Marion voor de andere beeldverhalen.
Afbeelding geleend van Dromertjes.
Verder
Ongelooflijk dat het eigenlijk nog steeds winter is terwijl we al een hele tijd van lenteweer mogen genieten. Er vliegen vlinders en hommels door onze tuin. Wij zijn al in veel hoeken bezig geweest met het ruimen van blad en takjes. Ronald heeft maandag ons gras gemaaid.
We zijn al veel verder dan vorig jaar. Ik kan hier prima aan wennen hoor. Wat regenwater is welkom en gelukkig gaat dat binnenkort vallen. Ik hoop stiekem wel dat het daarna weer zo heerlijk zonnig wordt. Iedereen is vrolijker. Of is dat mijn verbeelding?
Kijk ook even bij Melody voor de andere invullingen van dit thema.
WE - klieren
Hoera. Plato geeft ons een nieuw thema om onze tanden in te zetten. De WE is terug.
Er is een gezegde: “Toen pissen plassen werd is het gezeik begonnen”. Daar zal ik niet over oordelen. Wel weet ik dat er heel wat komt kijken bij onze fysieke waterhuishouding. Het is een hoop geëmmer. Niets is meer vanzelfsprekend als je blaas na zeven jaren trammelant zijn laatste taptoe heeft geblazen. Hoe knap ze het ook bedacht hebben, in de praktijk is het na de Bricker ingreep toch best een ongemakkelijk gedoe.
Je weet ineens wat ze bedoelen met zakkies plakken en je kunt je zomaar aansluiten bij andere stomaatjes op het wereldwijde web. Het is een grote gezellige club met lotgenoten die met hun vragen bij elkaar terecht kunnen. Antwoorden zijn er helaas niet altijd.
Natuurlijk mag ik niet klagen. Het is een prachtige en knappe operatie als er blaaskanker is geconstateerd. Verder mag je dan niet te veel mauwen. Wij leerden in de jaren 60 al dat er veel ergere dingen in de wereld waren. Als je pijn had of klaagde moest je dáár maar aan denken.
Bovendien was het anderhalf jaar geleden de enige optie. Ik dacht echt nog dat ik mijn kop in het zand kon steken, maar nee dat mocht maar heel even. Dan maar de dood of de gladiolen. Geen gladiool gezien trouwens.
Maar lieve blogmaatjes. Vandaag zal ik er niet langer over zeuren. Plato heeft me slechts 300 woorden gegeven. En daar dien ik mij strikt aan te houden.
We gaan binnenkort de mening van de nefroloog aanhoren en kijken wat de vooruitzichten zijn. Want mijn beide nieren hebben ook wat fikse opdonders gekregen. Gaan we de goede kant op of niet? Duim voor de zekerheid maar voor me. Dan ben ik jullie eeuwig dankbaar.
Kijk bij Plato voor de andere verhalen.
Er is een gezegde: “Toen pissen plassen werd is het gezeik begonnen”. Daar zal ik niet over oordelen. Wel weet ik dat er heel wat komt kijken bij onze fysieke waterhuishouding. Het is een hoop geëmmer. Niets is meer vanzelfsprekend als je blaas na zeven jaren trammelant zijn laatste taptoe heeft geblazen. Hoe knap ze het ook bedacht hebben, in de praktijk is het na de Bricker ingreep toch best een ongemakkelijk gedoe.
Je weet ineens wat ze bedoelen met zakkies plakken en je kunt je zomaar aansluiten bij andere stomaatjes op het wereldwijde web. Het is een grote gezellige club met lotgenoten die met hun vragen bij elkaar terecht kunnen. Antwoorden zijn er helaas niet altijd.
Natuurlijk mag ik niet klagen. Het is een prachtige en knappe operatie als er blaaskanker is geconstateerd. Verder mag je dan niet te veel mauwen. Wij leerden in de jaren 60 al dat er veel ergere dingen in de wereld waren. Als je pijn had of klaagde moest je dáár maar aan denken.
Bovendien was het anderhalf jaar geleden de enige optie. Ik dacht echt nog dat ik mijn kop in het zand kon steken, maar nee dat mocht maar heel even. Dan maar de dood of de gladiolen. Geen gladiool gezien trouwens.
Maar lieve blogmaatjes. Vandaag zal ik er niet langer over zeuren. Plato heeft me slechts 300 woorden gegeven. En daar dien ik mij strikt aan te houden.
We gaan binnenkort de mening van de nefroloog aanhoren en kijken wat de vooruitzichten zijn. Want mijn beide nieren hebben ook wat fikse opdonders gekregen. Gaan we de goede kant op of niet? Duim voor de zekerheid maar voor me. Dan ben ik jullie eeuwig dankbaar.
Kijk bij Plato voor de andere verhalen.
Herstart van de wow uitdaging
Melody blies deze uitdaging nieuw leven in en de wow (write on wednesday) is dus terug van weggeweest. Dat noem ik inderdaad een flinke herstart. Of ik mijn inspiratie daarmee ook nieuw leven weet in te blazen is nog steeds de vraag. Ik probeerde het afgelopen jaar wel her en der mee te doen met een paar uitdagingen maar mijn fantasie is ver te zoeken. Nu dus maar een heel simpele poging om weer ergens aan mee te doen. Ik geef de moed nog niet op. Het was immers de meest genoemde tip bij computerproblemen… zet de pc uit en weer aan. Misschien werkt dat bij bloggen ook wel zo. We zullen het zien ...
Kijk bij Melody voor de andere bijdragen. Het thema is herstarten en je mag maximaal 175 woorden gebruiken.
Het noodlot niet tarten
Maar simpel herstarten
Daarmee kun je voort
En blijf je gehoord
Val liever niet stil
Das niet wat je wil
Blijf schrijven op woensdag
Vooral met een glimlach
Kijk bij Melody voor de andere bijdragen. Het thema is herstarten en je mag maximaal 175 woorden gebruiken.
Winters weer
Winters weer is niet mijn smaak
Ook al zijn de plaatjes raak
Ik blijf binnen achter glas
Frisse neus? Nee, ikke pas
Kijken naar dit ijzig blauw
Geeft mij al gevoel van kou
Winterslaap lijkt mij heel fijn
Ik wil best een egel zijn
In het voorjaar leef ik op
Dan voel ik me super top
Dus nog eventjes geduld
En mijn wens wordt weer vervuld
Uitdaging van Stefanie:
Schrijf een GEDICHT van maximaal 100 woorden met als thema: winters weer.
Vriendschap
Er was eens een meisje in Londen
Die was stapelgek op haar honden
Zoals menig kind
Vertrouwde ze blind
Ze waren door vriendschap verbonden
Kijk bij Stefanie voor meer uitwerkingen van het thema "Vriendschap".
Nattigheid
Tja, mijn waterwegen lagen weer eens pijnlijk dwars in de donkerste dagen die alleen maar uit feestdagen en weekenden leken te bestaan. Artsen waren dus slecht bereikbaar of met verlof.
Gelukkig kon ik op 2 januari bij een assistent van Roza terecht. Die zag via een echo meteen waar de pijn in mijn rechterflank vandaan kwam. De nier aldaar was opgezet en kon duidelijk zijn productie niet kwijt.
Hij kreeg me nog snel voor de 4e op de OK lijst geplaatst waar een andere uroloog - die ik al 7 jaar ken - de stents ging vervangen. Een spoedklus voor loodgieters waarbij we weer hartelijk hebben gelachen om de rommel die we gezamenlijk maakten. Dweilploegen draaiden overuren.
Gezegend met nieuwe bedrading en de zoveelste kuur mocht ik huiswaarts keren. Ik ben een dure patiënt voor de Vlaamse gezondheidszorg. Die hadden in 2005 al nattigheid moeten voelen toen ze ons als asielzoekers accepteerden.
Abonneren op:
Posts (Atom)