Miggels (gastblog)

In de beginjaren 60 gingen wij (familie van den Boogaardt) zomers naar vakantiepark "Miggelenberg" in Hoenderloo op de Veluwe.

"De Mig" zoals wij het noemden bestond toen uit een gedeelte met vakantiehuisjes en een campingafdeling welke grensde aan de huisjes.

Op vak A1 kampeerden wij in een tent die mijn vader had laten uitbouwen zodat deze geschikt was voor 9 personen. Ook wel door de medekampeerders "de circustent" genoemd. (Iedere plaats had toen minimaal 400 m2 ruimte!)

Sanitair? Een klein huisje met een dames- en herenafdeling. Een betonnen goot met koudwaterkranen erboven en een toilet, voor die tijd al een luxe. Géén warm water of douche. Maar goed, we k(r)ampeerden.

Vak A1 grensde bijna aan het huisje de "Fijnspar" (Toen hadden alle bungalows nog een naam van de bomen of heide). Beide grensden aan de zandverstuiving waar mijn broer Hans en ik graag speelden. Zandkastelen bouwen èn als toppunt van genieten, een vulkaan bouwen. Een berg zand met een bezemsteel in het midden en van onderen een gat maken voor het vuur, en voilà, bezem er uit , vuur aan en je hebt een vulkaan! Dit tot groot ongenoegen van de beheerder, dhr. Morsink.

En op die zandvlakte begon de "ellende". Op een zandverstuiving zijn natuurlijk ook zandvlooien!
Gezien de beperkte hygiëne zoals ik hierboven al beschreef kregen deze diertjes alle kans om zich vooral in het haar te vestigen met als gevolg JEUK. Dit laatste werd door ons benoemd als Miggels want we hadden er alleen last van op de Miggelenberg! Eenmaal thuis en na een heerlijk bad was alle "ellende" weer achter de rug.

Tot op de dag van vandaag hoef ik alleen maar tegen mijn meisje (natuurlijk kent zij bovenstaand verhaal uitentreuren) te zeggen dat ik last heb van Miggels en ze weet wat ik bedoel.
Even kriebelen en de "Mig"was weer even terug.

Zalige vakantietijden om nooit te vergeten. Zoals het toen was zal het nooit meer worden maar niemand neemt ons die fantastische herinneringen af.