Yes! Ik mag een exemplaar van “Het ultieme kado” verloten onder mijn blogmaatjes. Het enige wat jullie daarvoor hoeven te doen is een reactie achterlaten onder dit berichtje.
Op deze twee sites kun je alvast een kijkje nemen:
Handboek voor geluk Deze happiness editie van Het ultieme kado is hét handboek voor geluk. Het is een bijzondere combinatie van een lees-, een doe- en een dagboek en alle informatie is wetenschappelijk onderbouwd. Binnenin vind je een unieke happiness methode® die je toegang geeft tot de mooiste en meest waardevolle inzichten uit de psychologie, biologie en NLP, vertaald naar eenvoudige (mini) habits die voor iedereen te doen zijn.
Wil je meer grip op je geluk of ben je op zoek naar een mooi kado voor iemand die je een warm hart toedraagt? Dan is dit boek voor jou.
Terwijl dit schatje dromerig de herfst verbeeldt, neem ik even de tijd om jullie bij te praten. Na een verrukkelijk weekend met ons hele spul schoven wij november binnen en lieten de bomen hun mooiste kleuren zien. Op zonnige dagen was dat een genot voor het oog. Nu dwarrelen de blaadjes naar beneden en wachten wij tot de beuken helemaal leeg zijn. Dan begint onze grootste klus!
foto van pixabay
foto van pixabay
Mijn nierfunctie zit nu op 27,5% en we klimmen dus langzaam naar betere waardes.
Wel hebben de bacteriën mij weer weten te vinden en zit ik aan de tweede antibioticakuur binnen zes weken. De eerste kreeg ik mee na ontslag uit het ziekenhuis vorige maand. Het zit me niet lekker dat die infecties zo snel na elkaar komen. Dat kan nooit goed zijn.
Maar ja, ik ga braaf op tijd naar de huisarts en de uroloog, drink me het heen en weer en ging zelfs nog met mijn billen bloot voor een injectie Neurobion (B1, 6 en 12). Geen leuke prik trouwens.
Dochter staat met haar lief de stand (HAL1 1D14) in te richten in de Brabanthallen in Den Bosch en Robbert helpt daar een handje mee. De Margriet Winterfair start morgen en ze hopen dat hun boek goed zal verkopen. Het ultieme cadeau voor de feestdagen. Wij duimen voor heel veel succes!
Het Kempervennen park heeft ons van vrijdag tot maandag in de watten gelegd. We hadden de beschikking over vier huisjes en maakten voor het avondeten gebruik van het buffetrestaurant. Daar kon iedereen wel iets van zijn gading vinden. Ik kan jullie verzekeren dat we gesmuld hebben.
Er is veel gebruik gemaakt van het zwemparadijs, sommigen gingen naar de kinderboerderij of naar de otters. Twee dappere tieners gingen paintballen en we legden vele kilometers af. De Kempervennen is een heel groot park en onze huisjes lagen ver van het centrum waar het kloppend hart van het park zich bevond.
We boften enorm met het weer en genoten van het herfstzonnetje en van elkaar. Het was een zalig weekend waarin de familiebanden weer eens zijn verstevigd. We vierden gezondheid en de 28ste waren we toevallig ook nog eens 43,5 jaar getrouwd.
Vanmiddag belde mijn meisje me op dat ik haar kon komen halen! Ze mocht van haar artsen naar huis.
Hoewel de nierfunctie (15%) nog bij lange na niet is wat het moet zijn, begrijpen ze ook dat ze op dit moment niet meer kunnen doen. Het spreekt voor zich dat ze natuurlijk recepten mee kreeg voor antibiotica etc. en afspraken voor controles.
Gelukkig weer heerlijk mijn meisje in huis. Allemachtig wat is het een leeg huis als je alleen aan tafel zit en het bed naast je leeg blijft. (Ze heeft me wel moeten beloven dat dit de laatste keer was.😀😀😀😀)
Vanaf nu zal Marja het weer van mij overnemen maar dat zal echt niet morgen zijn.
Lieve bloggers, bedankt voor alle lieve, begrijpende en spontane reacties.
Marja en ik waren donderdagmorgen bij de huisarts voor de uitslag van een bloedonderzoek.
Paniek! De nierfunctie was nog maar 9%. Dus..... naar de spoedafdeling van het ziekenhuis. Na enig intern gestuntel werd dan eindelijk Mar haar specialist geïnformeerd die haar onmiddellijk naar de OK liet komen om haar stents te vervangen.
Marja dacht dat ze na de ingreep wel naar huis mocht. ☺ Maar ditmaal was haar chirurg, met wie ze goed door 1 deur kan, onverbiddelijk. Opname, antibiotica via infuus, en vrijdag zien we wel verder.
Vrijdag de uitslagen van het bloedonderzoek van de dag ervoor. Nierfunctie 8%!!! Niks naar huis maar minimaal blijven tot maandag. 2x per dag antibiotica uit het zakje aan de stengel en andere medicatie.
Vandaag bij haar geweest en kreeg ze een bloedtransfusie ter ondersteuning van de nieren.
De waarnemend chirurg was door haar specialist ingelicht dat ze, net zoals een keer eerder in het weekend, zou proberen om toch naar huis te mogen. "Mevr. Pranger niet laten gaan!" was zijn opdracht.
Gelukkig is ze van het rillen af, zijn haar handen warmer en heeft ze een klein beetje meer kleur in haar gezicht. Ze wordt heel goed in de gaten gehouden en er worden 3x per dag metingen gedaan om maandag een goed beeld te hebben hoe het er voor staat. Tot die tijd blijft het afwachten.
Jullie moeten allemaal de groetjes hebben van mijn meisje.
Zodra er meer bekend is, zal ik jullie op de hoogte houden.
Van occasions tot systeemcamera's, pasfoto's, digitalisering en fotolijsten
Fotografie is hem met de paplepel ingegoten. Zijn vader en grootvader
gingen hem al voor en eigenlijk is de carrière van de familie Van den
Boogaardt in de fotografie al ruim 80 jaar oud. Maar dit jaar is het
veertig jaar geleden dat Hans van den Boogaardt in Voorschoten startte. Voorschoten – 'Mijn opa was al
veel langer actief in het vak maar meer aan de kant van het uitvinden.
Hij heeft meer dan 20 patenten op zijn naam voor het produceren van
onder andere camera's en ontwikkeltanks. Onder de naam NEBO, Naamlooze
Vennootschap tot Exploitatie van Van den Boogaardt's octrooi werd op 10
januari 1925 opgericht, dat is nu 81 jaar geleden! Mijn neef werkt nog
steeds met deze oude handelsnaam. Mijn vader startte de eerste winkel op
1 mei 1937 op de Parkweg in Voorburg. Daar ben ik ook begonnen met
werken.' In 1972 werd de zevende winkel geopend aan de Schoolstraat 184,
Hans nam de winkel in 1978 over. 'Belangrijk vind ik de persoonlijke
begeleiding bij elke aankoop, of dat nou om een pasfoto gaat of een
splinternieuwe camera!' Systeemcamera's
Hans heeft de razendsnelle ontwikkelingen in de fotografie allemaal
voorbij zien komen. Van het rolletje en zelf ontwikkelen tot de huidige
systeemcamera's. 'Wij hebben ons in deze camera's gespecialiseerd. Het
zijn reflexcamera's zonder spiegel. Ik verwacht dat de traditionele
spiegelreflexcamera over een paar jaar bijna niet meer geproduceerd
wordt. Zelfs Nikon en Canon hebben nu aangekondigd, dat ook zij verder
gaan met spiegelloze camera's. Occasions
Veel klanten ruilen nu hun 'oude' camera in, zodat we regelmatig een groot aanbod hebben in occasions.
Alle nieuw bij ons aangeschafte camera's leveren wij met 5 jaar
garantie, 4 jaar gratis onderhoud en worden geleverd met een
serviceboekje met waardebonnen die kunnen oplopen tot wel € 250,=! Wat
prijzen betreft, volgen wij internet. Natuurlijk hebben wij een grote
keuze in accessoires voor uw camera.' Cursussen
Fotograferen blijft een vak en ondanks de huidige technieken gaat het af
en toe wel eens mis. 'Daarom geven wij individuele cameracursussen. In
anderhalf uur leren wij de nieuwe eigenaren hoe ze om moeten gaan met de
camera zodat deze niet meer altijd op 'auto' hoeft blijven te staan',
lacht Hans. 'Ik heb bewust gekozen voor een individuele cursus omdat de
cursist meer leert in anderhalf uur individueel dan in een groepscursus
van 3 avonden! Naast de vele workshops die wij hier organiseren, is een
'opfris cursus' van een uur ook mogelijk. Digitaliseren en meer
Ook op het gebied van fotoverwerking of digitaliseren hebben wij de
kennis en moderne apparatuur in huis. Van een afdruk van de telefoon tot
een volledige wanddecoratie op plexi of canvas. De bestelling kan via
onze site www.fotobo.nl worden ingestuurd maar langs komen kan
natuurlijk ook. Het digitaliseren van video, super/dubbel 8 en dia's
doen wij in eigen studio. Trots ben ik op onze enorme grote sortering
fotolijsten. Er is net weer een prachtige nieuwe collectie binnen
gekomen maar wij leveren ook maatwerk. Daarvoor hebben we meer dan 150
verschillende voorbeelden in huis. Voor pasfoto's hebben wij speciale
software. De regelgeving en maatvoering van bijna alle laden staan erin,
zodat wij altijd een goedgekeurde pasfoto of foto voor een visum kunnen
leveren. Voor het Nederlandse paspoort maken we meerdere foto's en
drukken dan 2 verschillende voor u af, bijvoorbeeld met en zonder bril
zodat u zeker weet dat de foto wordt goedgekeurd. En als extra service
kunnen wij u de foto's ook gratis digitaal aanleveren!' Foto Van den Boogaardt is van dinsdag tot en met zaterdag geopend. Foto Van den Boogaardt
Schoolstraat 184, Voorschoten
071-5613320, www.fotobo.nl
Voordat ik alles vergeet zal ik toch maar een overzichtje maken van de afgelopen maanden. Zoals jullie allemaal weten, waren die bloedheet waardoor mijn humeur tot onder het vriespunt daalde. Het feit dat ik wekenlang mijn tuinklusjes moest missen droeg ook niet bij aan de feestvreugde. Ik hield het geen 10 minuten uit in die hitte.
Het ging dus niet zo goed met mij. Ik dacht eerst aan een depressie en kreeg pillen van de huisarts waar ik onwijs suf van werd. Ik sliep bijna de hele dag en kon geen hoofdstuk uitlezen. Gelukkig was ik zo verstandig om zelf te stoppen met die pillen en opperde mijn vermoeden van een nierinfectie.
De symptomen zoals lusteloosheid, gebrek aan eetlust, onrust, misselijkheid e.d. leken erg op die van een depressie en jawel hoor ….. zodra ik een paar dagen met een kuurtje antibiotica bezig was, knapte ik zienderogen op. De klachten verdwenen bijna allemaal. Nu moest ik nog wel mijn eetlust zien te herwinnen. En die is altijd al ver te zoeken. Kortom het waren tropenmaanden.
Gelukkig zijn de laatste weken stukken aangenamer geweest en heb ik mijn vader weer eens in de armen kunnen sluiten, onze (klein)kinderen gezien, dierbare nichtjes met aanhang te lunchen gehad en ik kom weer met mijn neus buiten de deur.
Arme tuin, arm gras. Het heeft allemaal een rot klap gehad. Een deel van de overleden gewassen heb ik intussen gerooid en van sommige weten we niet of het nog goed komt. Maar wat ben ik blij met die frisse lucht en de regen! Halleluja.
In de beginjaren 60 gingen wij (familie van den Boogaardt) zomers naar vakantiepark "Miggelenberg" in Hoenderloo op de Veluwe.
"De Mig" zoals wij het noemden bestond toen uit een gedeelte met vakantiehuisjes en een campingafdeling welke grensde aan de huisjes.
Op vak A1 kampeerden wij in een tent die mijn vader had laten uitbouwen zodat deze geschikt was voor 9 personen. Ook wel door de medekampeerders "de circustent" genoemd. (Iedere plaats had toen minimaal 400 m2 ruimte!)
Sanitair? Een klein huisje met een dames- en herenafdeling. Een betonnen goot met koudwaterkranen erboven en een toilet, voor die tijd al een luxe. Géén warm water of douche. Maar goed, we k(r)ampeerden.
Vak A1 grensde bijna aan het huisje de "Fijnspar" (Toen hadden alle bungalows nog een naam van de bomen of heide). Beide grensden aan de zandverstuiving waar mijn broer Hans en ik graag speelden. Zandkastelen bouwen èn als toppunt van genieten, een vulkaan bouwen. Een berg zand met een bezemsteel in het midden en van onderen een gat maken voor het vuur, en voilà, bezem er uit , vuur aan en je hebt een vulkaan! Dit tot groot ongenoegen van de beheerder, dhr. Morsink.
En op die zandvlakte begon de "ellende". Op een zandverstuiving zijn natuurlijk ook zandvlooien!
Gezien de beperkte hygiëne zoals ik hierboven al beschreef kregen deze diertjes alle kans om zich vooral in het haar te vestigen met als gevolg JEUK. Dit laatste werd door ons benoemd als Miggels want we hadden er alleen last van op de Miggelenberg! Eenmaal thuis en na een heerlijk bad was alle "ellende" weer achter de rug.
Tot op de dag van vandaag hoef ik alleen maar tegen mijn meisje (natuurlijk kent zij bovenstaand verhaal uitentreuren) te zeggen dat ik last heb van Miggels en ze weet wat ik bedoel.
Even kriebelen en de "Mig"was weer even terug.
Zalige vakantietijden om nooit te vergeten. Zoals het toen was zal het nooit meer worden maar niemand neemt ons die fantastische herinneringen af.
Ja, dezelfde man die hier in de winter alles kwam witten en verven heeft zich nu omgetoverd tot een zomerschilder. Hij maakt al het houtwerk en de garagedeuren prachtig donkergroen. Intussen hopen wij dat er zo min mogelijk verkeer langs ons huis rijdt, want het zandpad is kurkdroog en dat stuift enorm. Wij willen geen gespikkeld lakwerk.
Jacob, onze auto, is sinds zaterdag bij onze dochter aan het logeren. Hij mocht mee naar Tsjechië en heeft zijn oogjes uitgekeken. Vanavond wordt hij weer teruggebracht naar zijn baasje. Dochterlief zal de airco wel missen als ze de komende dagen in haar zwarte Peugeot stapt.
We sproeien ons te pletter nu het zo heet en droog is. Maar de planten zijn ons dankbaar. Ik snak naar een verfrissend regenbuitje. Jullie ook?
Er zaten duiven op het dak van buurman Jef, onze Luc kwam de gazons verticuteren en bemesten en in de voortuin doen de nieuwe plantjes en bolletjes hun best.
Intussen geniet ik al 10 dagen van mijn blogpauze. Het bevalt me best.
Gisteren moesten we op controle bij Roza en maakten we een vervolgafspraak voor een stentwissel over een paar weken. Omdat de nieren momenteel minder goed functioneren is dat een teken dat de sondes moeten worden vervangen. Dat gebeurt in de operatiezaal maar niet onder narcose.
Hink-stap-sprong naar een zwijmel? Moet kunnen.
Limerickje?
Ik probeer er nog een spionnetje tussendoor te gooien, maar ik weet niet of dat gaat lukken ….. momentje …..
Na alle ziekenhuisopnames ben ik van een paar verslavingen verlost. De sigaar staat op nummer 1. Mijn manie om iedere zaterdag de cryptogrammen uit dagbladen te printen en op te lossen staat op nummer 2. Maar nu het tuinseizoen is losgebarsten merk ik eens te meer dat bloggen eigenlijk ook al maanden geen verslaving meer is. Soms voelt het zelfs als een verplichting.
Natuurlijk verdwijnt mijn blog niet en houd ik niet helemaal op met schrijven. Toch zullen er veel minder logjes verschijnen en ga ik ook veel minder reageren op andere blogs. Zo nu en dan een zwijmel of limerick, maar niet iedere zaterdag en zondag. Is er belangrijk nieuws dan zal ik jullie op de hoogte houden.
Vanaf zaterdag hadden wij een volle agenda. Broer en schone zus, oudste zoon met vrouw en kind en onze dochter kwamen ons achtereenvolgens bezoeken. De laatste ligt zelfs nog te dromen want ze is een nachtmens.
We hebben tussen de buien door ook nog in de tuin gewerkt en er zijn alweer nieuwe spieren in mijn dijen en billen tot leven gewekt. Dat voel ik nu nog.
Er was dus niet veel ruimte over om een bijdrage aan mijn blog te schrijven. Maar ik laat even weten dat alles goed gaat met ons en ik plak daar wat vogeltjes bij.
