De lommerd biedt geld voor je spullen
Dan kun jij je armoe verhullen
Hij speelt dus voor bank
En jij krijgt als dank
Een saldo van iets meer dan nullen
Zwijmelen op zaterdag 268
De laatste zwijmel van 2017
Ik wens jullie een rustige jaarwisseling en een gelukkig en gezond 2018.
De pottenbakker
Een bakker van vazen en potten
Een vak waar niet mee valt te spotten
Al eeuwen gelee
Dat men dit werk dee
Talenten zijn niet te beknotten
Zwijmelen op zaterdag 267
Ik wens jullie heel fijne, liefdevolle kerstdagen.
Nog even doorbijten en we starten een brandschoon 2018.
Roept u maar!
Ik roep: Gezondheid!
Zomerse sneeuw
Bijzonder contrast tussen kleding en decor*
* Robberts moeder en oma pauzeren even tijdens hun reis over de Gotthardpas in 1955
Bij Marion vind je meer beeldverhalen.
De bodyguard
Beschermen, behoeden, bewaken
Geen vijand zal bij jou geraken
Want ik ben een heer
Op mijn woord van eer
Ik zal hier mijn plicht niet verzaken
Zwijmelen op zaterdag 266
We krijgen de sfeer al een beetje te pakken.
Dit plaatje uit 1957 helpt ook.
Links staat Astrid met broer Hans en Robbert staat te stralen voor de stal. Zus Marijke is nog net zichtbaar in het hoekje.
Fijn weekend zwijmelaars.
Onze geadopteerde schilder
Sinds vorig voorjaar
is er regelmatig een vaste klusser in onze buurt. Een gepensioneerde
plaatsgenoot hielp sinds mei al met het opknappen van de jachthut na
de isolatie van het plafond.
Vervolgens is hij
gestart met het schilderen van de buitenboel en naarmate de seizoenen wisselden verkaste hij naar binnen. Nu werkt hij dus al
enige weken in de eetkamer en keuken.
We houden straks even pauze
tussen de feestdagen en in januari gaat hij aan de woonkamer
beginnen.
Alle restanten van
ons rokersleven worden weggepoetst. Ook de gordijnen worden door de
stomerij onder handen genomen. Het is een heerlijk gevoel om zo
positief met onze directe omgeving bezig te zijn. Schilderijen, klok,
tv, lampen en andere verdwaalde troep worden opnieuw kritisch bekeken
en alleen het onmisbare krijgt een nieuwe plek aan muur of plafond.
Zodra hij weer met
de buitenboel verder kan zal hij dat vanaf april wel doen. Voorlopig
hebben we geen kind aan hem. Hij verzorgt zijn eigen natje en droogje
en past zich naadloos aan ons ritme aan. Zijn medeleven is
hartverwarmend. Jan, je bent een blijvertje.
De schaapsherder
Je ziet hier een herder in Zuidveld
Die dieren echt boven zichzelf stelt
Zo saam met zijn hond
Zwerft hij in het rond
Geen enkele zorg die zijn hart kwelt
Zwijmelen op zaterdag 265
Op de trouwdag van mijn ouders (9 december 1953) plaats ik graag een nummer waarvan ik zeker weet dat mijn moeder helemaal uit haar dak zou gaan:
Terwijl de winterschilder hier in huis driftig bezig is onze slechte gewoontes uit het verleden weg te poetsen, proberen wij het “gewone” leven weer op te pakken. En dat valt niet altijd mee.
Soms één stap vooruit en twee stappen terug. Maar we zijn volhouders.
Dit is de swingende keuze van mijn allerliefste gastblogger:
Geniet van het weekend lieve blogmaatjes.
Voor alle kaarten die maar blijven komen.
Voor alle kaarten die maar blijven komen.
We houden het gezellig
Ik heb zat te melden maar erg weinig leuks.
Voorlopig beperk ik me dus tot muziek op zaterdag en limericks op zondag.
Ziekenhuizen, artsen, kwalen en tranen komen me mijn neus uit.
Doe met me mee en houd het ook gezellig.
Maak je klaar voor een positief jaar!
Voorlopig beperk ik me dus tot muziek op zaterdag en limericks op zondag.
Ziekenhuizen, artsen, kwalen en tranen komen me mijn neus uit.
Doe met me mee en houd het ook gezellig.
Maak je klaar voor een positief jaar!
Ik ben er weer
Het zal even duren voordat mijn bovenkamer alles een plaatsje heeft gegeven. Maar gezien jullie aandacht, liefde en toewijding komt dat allemaal dik in orde.
Bergen dankbaarheid gaan naar mijn dierbare gastblogger die ons van de broodnodige informatie voorzag. Stapels verbijstering en verlegenheid dankzij al jullie reacties.
Het zal ook wel even duren voordat ik alle berichtjes van jullie heb kunnen lezen. Misschien gaat dat niet eens helemaal lukken. Alvast een dikke knuffel.
Bergen dankbaarheid gaan naar mijn dierbare gastblogger die ons van de broodnodige informatie voorzag. Stapels verbijstering en verlegenheid dankzij al jullie reacties.
De klokkenmaker
Een man die de tijd kan bewaken
Ons iedere dag doet ontwaken
Hij houdt ons in lijn
Waar zouden we zijn
Als hij toch geen klokken kon maken
(uitgestelde limerick van 26 november)
Bijpraten
Zoals ik jullie beloofd had volgt hier een follow-up van mijn laatste bericht.
De antibiotica die werden toegediend hadden volgens de artsen niet het gewenste resultaat.
Op mijn aandringen werd er dan toch besloten om contact te leggen met de chirurg die de stoma had aangelegd, de cardioloog die de zware bloedverdunners had voorgeschreven en de uroloog waar Mar van het begin af aan onder behandeling was.
Nou, gisterenmorgen was het zover! Vier specialisten die de koppen bij elkaar staken omdat ze ook wel inzagen dat ze op een heilloze weg bezig waren.
Mijn meisje wist niet wat haar overkwam! De bloedverdunners werden afgeschaft, een bloedtransfusie toegediend en medicatie om het bloed te verdikken.
En toen kwam de aap uit de mouw! De arts kwam na dat beraad naar haar toe met de mededeling: " Morgen (donderdag) gaan we 2 bypasses bij de nieren aanleggen naar de stoma om de afvoer van vocht te verbeteren" Dus.... wéér een operatie.
Vanmorgen, na nog een transfusie, om 12 uur naar de OK. Om een uur of 3 ben ik naar het ziekenhuis gegaan en hoorde dat ze van de OK af was en binnen 45 minuten naar haar nieuwe kamer (305) gebracht zou worden.
En ja hoor daar werd mijn meisje, duf als een konijn, naar de kamer gebracht. Heerlijk, die glimlach toen ze me zag! Toen ze weer een beetje bij kennis kwam vroeg ze me om te kijken of het 2 extra stomazakjes erbij waren. Gelukkig kon ik zeggen dat de omleidingen intern waren aangelegd want er was niets anders te zien dan 2 pleisters. (Onvoorstelbaar knap de techniek vandaag de dag) Wat een opluchting. Geen extra zakjes!
De chirurg vertelde ons dat alles, ondanks alle interne problemen bij haar, prima verlopen was. Dat hij gelijk had bleek wel uit het feit dat ik nog nooit zoveel vocht had gezien en verwijderd in zo'n korte tijd.
Kortom, even weer een heftige tijd maar met een, voor nu, goede afloop. Nu weer de bacterie bestrijden. We gaan er voor!!
En oh ja, onvoorstelbaar hoeveel kaarten, mailtjes en reacties mijn meisje heeft ontvangen van jullie! Hartverwarmend. Ze geniet er enorm van.
Beste bloggers, ik hoop dat ik vanaf nu weer positieve berichten kan laten horen want één ding is zeker. Mijn meisje vecht er hard voor ondanks alle tegenslagen.
Lieve bloggroetjes,
Robbert
De antibiotica die werden toegediend hadden volgens de artsen niet het gewenste resultaat.
Op mijn aandringen werd er dan toch besloten om contact te leggen met de chirurg die de stoma had aangelegd, de cardioloog die de zware bloedverdunners had voorgeschreven en de uroloog waar Mar van het begin af aan onder behandeling was.
Nou, gisterenmorgen was het zover! Vier specialisten die de koppen bij elkaar staken omdat ze ook wel inzagen dat ze op een heilloze weg bezig waren.
Mijn meisje wist niet wat haar overkwam! De bloedverdunners werden afgeschaft, een bloedtransfusie toegediend en medicatie om het bloed te verdikken.
En toen kwam de aap uit de mouw! De arts kwam na dat beraad naar haar toe met de mededeling: " Morgen (donderdag) gaan we 2 bypasses bij de nieren aanleggen naar de stoma om de afvoer van vocht te verbeteren" Dus.... wéér een operatie.
Vanmorgen, na nog een transfusie, om 12 uur naar de OK. Om een uur of 3 ben ik naar het ziekenhuis gegaan en hoorde dat ze van de OK af was en binnen 45 minuten naar haar nieuwe kamer (305) gebracht zou worden.
En ja hoor daar werd mijn meisje, duf als een konijn, naar de kamer gebracht. Heerlijk, die glimlach toen ze me zag! Toen ze weer een beetje bij kennis kwam vroeg ze me om te kijken of het 2 extra stomazakjes erbij waren. Gelukkig kon ik zeggen dat de omleidingen intern waren aangelegd want er was niets anders te zien dan 2 pleisters. (Onvoorstelbaar knap de techniek vandaag de dag) Wat een opluchting. Geen extra zakjes!
De chirurg vertelde ons dat alles, ondanks alle interne problemen bij haar, prima verlopen was. Dat hij gelijk had bleek wel uit het feit dat ik nog nooit zoveel vocht had gezien en verwijderd in zo'n korte tijd.
Kortom, even weer een heftige tijd maar met een, voor nu, goede afloop. Nu weer de bacterie bestrijden. We gaan er voor!!
En oh ja, onvoorstelbaar hoeveel kaarten, mailtjes en reacties mijn meisje heeft ontvangen van jullie! Hartverwarmend. Ze geniet er enorm van.
Beste bloggers, ik hoop dat ik vanaf nu weer positieve berichten kan laten horen want één ding is zeker. Mijn meisje vecht er hard voor ondanks alle tegenslagen.
Lieve bloggroetjes,
Robbert
Zwijmelen met zwaailicht 263
Het wordt helaas geen zwijmelen vandaag!
Marja is afgelopen dinsdag met een ambulance en zwaailichten (weer) naar het ziekenhuis gebracht.
En weer een zware longontsteking. Ze was er zo slecht aan toe dat ze niet eens meer op haar benen kon staan.
Maandag was ze al niet 100%. Na veel dutjes overdag, s-avonds om half 12 naar bed. De volgende ochtend 8 uur kwam ze na achtenhalf (!!!) uur slapen uit bed. Ik bleef nog een half uurtje liggen en dacht "eindelijk een goede nacht". Toen ik daarna de woonkamer in kwam stond haar computer niet aan en lag ze op de bank te slapen. Dat klopte niet, maar alla, ze was zoveel slaap tekort gekomen de afgelopen tijd.
Om 12.00 uur ben ik de tuin in gegaan om blad uit de vijver te halen. (Leve de beuken) Na 30 minuten weer naar binnen om te zien hoe het met mijn meisje was. Ze werd wakker, keek me aan en zei "Wie ben jij?" "Meisje, ik ben het, Robbert" Een wazige blik. "Ik ben het, je man" . "Oh ja" was haar reactie.
Direct de huisarts gebeld die langs kwam en zich rot schrok. "Ze moet naar het ziekenhuis" was haar reactie tegen mij nog vóór ze een onderzoek had gedaan.
Maar ja, overtuig Marja maar eens! Tijdens het luisteren naar de longen moesten de dokter en ik haar vasthouden om rechtop te blijven. Het woord ziekenhuis viel en een enorme brok emotie kwam los!
Ze brak en besefte dat het nodig was, maar wat een verdriet! Voor de 3e keer in een paar maanden.
Zo gehoopt dat het beter zou gaan. Maar nee, weer opname in het ziekenhuis.
Ik geef eerlijk toe dat ook ik het even niet droog hield toen ze in de ziekenwagen werd getild.
Vandaag, na veel (pijnlijke) behandelingen en onderzoeken de afgelopen dagen, gaat het eindelijk een klein beetje beter met haar. De artsen hebben een bacterie in haar longen ontdekt die eigenlijk in de nieren of darmen (!) thuis hoort. Het is te bestrijden dus dat is het goede nieuws. Nu volgen de onderzoeken hoe het mogelijk is dat deze bacterie in haar longen is gekomen. Men staat voor alsnog voor een raadsel.
Weer een heel klein beetje kleur op haar wangen. Wat was ik blij om dat te zien!
Zoals de vorige keren zal ik jullie op de hoogte houden.
Heel veel lieve groeten van mijn meisje en mij.
Robbert.
P.S.,
Marja had al een ZOZ klaargezet en een beroep voor op zondag maar het is mij nog niet gelukt om die op tijd te publiceren. Sorry schat!
Hier is hij alsnog:
Marja is afgelopen dinsdag met een ambulance en zwaailichten (weer) naar het ziekenhuis gebracht.
En weer een zware longontsteking. Ze was er zo slecht aan toe dat ze niet eens meer op haar benen kon staan.
Maandag was ze al niet 100%. Na veel dutjes overdag, s-avonds om half 12 naar bed. De volgende ochtend 8 uur kwam ze na achtenhalf (!!!) uur slapen uit bed. Ik bleef nog een half uurtje liggen en dacht "eindelijk een goede nacht". Toen ik daarna de woonkamer in kwam stond haar computer niet aan en lag ze op de bank te slapen. Dat klopte niet, maar alla, ze was zoveel slaap tekort gekomen de afgelopen tijd.
Om 12.00 uur ben ik de tuin in gegaan om blad uit de vijver te halen. (Leve de beuken) Na 30 minuten weer naar binnen om te zien hoe het met mijn meisje was. Ze werd wakker, keek me aan en zei "Wie ben jij?" "Meisje, ik ben het, Robbert" Een wazige blik. "Ik ben het, je man" . "Oh ja" was haar reactie.
Direct de huisarts gebeld die langs kwam en zich rot schrok. "Ze moet naar het ziekenhuis" was haar reactie tegen mij nog vóór ze een onderzoek had gedaan.
Maar ja, overtuig Marja maar eens! Tijdens het luisteren naar de longen moesten de dokter en ik haar vasthouden om rechtop te blijven. Het woord ziekenhuis viel en een enorme brok emotie kwam los!
Ze brak en besefte dat het nodig was, maar wat een verdriet! Voor de 3e keer in een paar maanden.
Zo gehoopt dat het beter zou gaan. Maar nee, weer opname in het ziekenhuis.
Ik geef eerlijk toe dat ook ik het even niet droog hield toen ze in de ziekenwagen werd getild.
Vandaag, na veel (pijnlijke) behandelingen en onderzoeken de afgelopen dagen, gaat het eindelijk een klein beetje beter met haar. De artsen hebben een bacterie in haar longen ontdekt die eigenlijk in de nieren of darmen (!) thuis hoort. Het is te bestrijden dus dat is het goede nieuws. Nu volgen de onderzoeken hoe het mogelijk is dat deze bacterie in haar longen is gekomen. Men staat voor alsnog voor een raadsel.
Weer een heel klein beetje kleur op haar wangen. Wat was ik blij om dat te zien!
Zoals de vorige keren zal ik jullie op de hoogte houden.
Heel veel lieve groeten van mijn meisje en mij.
Robbert.
P.S.,
Marja had al een ZOZ klaargezet en een beroep voor op zondag maar het is mij nog niet gelukt om die op tijd te publiceren. Sorry schat!
Hier is hij alsnog:
Extra informatie over de kopfoto van mijn blog.
Dankzij Ferrara ben ik nu een stuk wijzer geworden over de geschiedenis van dit stukje Nederland.
Zij schreef het volgende:
Misschien vind je dit leuk en anders gooi je hem maar weg. Dit is een deel van je kopfoto, gemaakt in 2010 met sneeuw. Je hebt die foto waarschijnlijk van internet geplukt. Het is onmiskenbaar de Ronde-O-laan in het Heilooerbos dat tussen Alkmaar en Heiloo ligt. Elk jaargetijde is het daar genieten. De laan is lang en kaarsrecht vanaf het landhuis aan het begin kijk je met mooi en helder weer naar de duinen in Egmond aan Zee.
Ik stuur je een linkje van het landgoed.
http://bijzondernederland.blogspot.nl/2009/01/landgoed-nijenburg-heiloo.html
Hopen dat het werkt.
En ja hoor .... het werkt.
De zeesleperkapitein
Als ventje wist hij al wat hij later wou zijn
Een rasechte zeesleperkap’tein
Zo’n joekel op sleeptouw
Zo trots als een pauw
En dat op zijn eigen privédomein
Zwijmelen op zaterdag 262
Meer zwijmels vind je bij Treeske, die het stokje van mij heeft overgenomen.
Veel plezier en een fijn weekend.
Geen bericht is goed bericht?
Zegt men.
Toch is dat niet helemaal waar. Er zijn nog weinig verbeteringen in mijn gezondheid.
Olifantspoten: nog steeds aanwezig. Eetlust: nagenoeg verdwenen. Smaak: totaal veranderd.
Oké, mijn stomaatje doet het prima, dus die krijgt een vinkje. Het litteken is mooi geheeld, dus vinkje twee.
De kuur tegen de longontsteking zit er morgen op en volgende week worden er nieuwe foto’s gemaakt met aansluitend een afspraak met de longarts.
De uitslag van mijn hartkastje krijg ik pas te horen als ik de cardioloog weer spreek. Intussen slik ik wel 2 bloedverdunners per dag.
Per saldo ben ik dus een blaas en baarmoeder armer en veel problemen rijker.
Zo nu en dan zit ik er helemaal doorheen. Er lijkt geen enkele verbetering in te zitten. Geen energie, geen blije invallen, maar huilbuien bij de vleet.
Ik troost me met al jullie lieve kaarten en berichten en hoop op betere tijden. Intussen huil ik Robberts borstzakje nat.
Het schiet nog niet echt op met mij.
Wie heeft de gouden tip om van oedeem af te komen? Het eiwitrijke dieet van de diëtiste werkt namelijk voor geen meter.
Toch is dat niet helemaal waar. Er zijn nog weinig verbeteringen in mijn gezondheid.
Olifantspoten: nog steeds aanwezig. Eetlust: nagenoeg verdwenen. Smaak: totaal veranderd.
Oké, mijn stomaatje doet het prima, dus die krijgt een vinkje. Het litteken is mooi geheeld, dus vinkje twee.
De kuur tegen de longontsteking zit er morgen op en volgende week worden er nieuwe foto’s gemaakt met aansluitend een afspraak met de longarts.
De uitslag van mijn hartkastje krijg ik pas te horen als ik de cardioloog weer spreek. Intussen slik ik wel 2 bloedverdunners per dag.
Per saldo ben ik dus een blaas en baarmoeder armer en veel problemen rijker.
Zo nu en dan zit ik er helemaal doorheen. Er lijkt geen enkele verbetering in te zitten. Geen energie, geen blije invallen, maar huilbuien bij de vleet.
Ik troost me met al jullie lieve kaarten en berichten en hoop op betere tijden. Intussen huil ik Robberts borstzakje nat.
Het schiet nog niet echt op met mij.
Wie heeft de gouden tip om van oedeem af te komen? Het eiwitrijke dieet van de diëtiste werkt namelijk voor geen meter.
De metselaar
Door cement tussen stenen te voegen
Bouwt hij muren, huizen en kroegen
Met krachtige hand
Tegen eeuwen bestand
Die arbeid doet ieder genoegen
Zwijmelen op zaterdag 261
Vanaf vandaag doen we dat bij ons geliefde blogmaatje Trees.
Driemaal hoera voor deze kanjer!
Na vijf zeer intensieve dagen tussen de longpatiënten koos ik voor deze zwijmel:
Trees, ik wens je veel plezier en succes.
Fijn weekend allemaal.
Alweer in het ziekenhuis
Lieve allemaal.
Hier ben ik weer. Helaas!
Marja is gisteren opgenomen in het ziekenhuis met, vooralsnog aangenomen, een zware longontsteking.
Maandag werd er door een kundige verpleegster bij de dokter bloed afgenomen.
Vorige week was dat tot 2 maal toe mislukt. Eenmaal gaven ze na 7x prikken de moed op.
De huisarts was gisteren overduidelijk. Het bloed vertoonde 3 grote afwijkingen waarvan zij het onverantwoord vond om dat zelf te gaan behandelen.
Dus, om 15.00 uur ons gemeld bij het Elisabeth waar ze aan de nodige onderzoeken begonnen.
Geen van alle testen leverde resultaat op totdat er besloten werd om dan toch maar longfoto's
te maken. (Ze had n.l. geen koorts, moest niet hoesten etc.) Op de foto's was te zien dat haar linkerlong voor meer dan 50% niet functioneert.
Het was intussen 22.00 uur geworden en werd er geen verdere actie ondernomen. Dus opname.
Vandaag gaan er verdere controles uitgevoerd worden door de longarts.
Zodra ik meer weet laat ik jullie wat weten.
Ik ga nu naar mijn meisje.
Lieve groeten,
Robbert
Hier ben ik weer. Helaas!
Marja is gisteren opgenomen in het ziekenhuis met, vooralsnog aangenomen, een zware longontsteking.
Maandag werd er door een kundige verpleegster bij de dokter bloed afgenomen.
Vorige week was dat tot 2 maal toe mislukt. Eenmaal gaven ze na 7x prikken de moed op.
De huisarts was gisteren overduidelijk. Het bloed vertoonde 3 grote afwijkingen waarvan zij het onverantwoord vond om dat zelf te gaan behandelen.
Dus, om 15.00 uur ons gemeld bij het Elisabeth waar ze aan de nodige onderzoeken begonnen.
Geen van alle testen leverde resultaat op totdat er besloten werd om dan toch maar longfoto's
te maken. (Ze had n.l. geen koorts, moest niet hoesten etc.) Op de foto's was te zien dat haar linkerlong voor meer dan 50% niet functioneert.
Het was intussen 22.00 uur geworden en werd er geen verdere actie ondernomen. Dus opname.
Vandaag gaan er verdere controles uitgevoerd worden door de longarts.
Zodra ik meer weet laat ik jullie wat weten.
Ik ga nu naar mijn meisje.
Lieve groeten,
Robbert
De kluizenkraker
Een ridder met thermische lansen
Die greep overal snel zijn kansen
Een kluis of een cel
Hij fikste het wel
En tussendoor kon hij nog sjansen
Klik hier voor meer info
Zwijmelen op zaterdag 260
Mijn eerste ZOZ plaatste ik op 17 november 2012, Neil Diamond met Lonely looking sky.
Voor 260 koos ik dit juweeltje, zowel in beeld als geluid:
Geniet van het weekend, zwijmelaars.
Plussen en minnen
De operatie is geslaagd en mijn (sto)maatje doet zijn werk prima. Hij hoort al een beetje bij mij en is niet eng of zo. Er zit een rond doorzichtig luikje in het opvangzakje en door die patrijspoort houden wij elkaar in de gaten. Mijn wond is zonder problemen geheeld en qua buik mag ik verder echt niet klagen. De thuishulp hebben we uitgezwaaid. We kunnen alles nu zelf.
De eetlust wil nog niet erg vlotten. Voorlopig heeft de huisarts mij aan de Fortimel gezet, zodat ik de hoognodige proteïnen binnen krijg. Slapen gaat redelijk. In de nacht een uur of 6 en in de middag gemiddeld 2.
Maar de meeste problemen ondervind ik van diverse duivelse spieren in heupen, schouders en nek. Overeind komen is een slijtageslag. Ik mis die papegaai boven mijn bed. Als ik hondsmoe ben moet ik wel gaan liggen, maar ik ben al benauwd voor het moment dat ik weer overeind moet komen.
Bovendien heb ik olifantspoten ondanks de elastieken kousen. Ik pas geen enkel paar schoenen en slof maar wat doelloos in het rond. Misschien moet ik mijn moonboots eens proberen?
Volgende week op controle bij de urologen. Ik zal eens een flinke vragenlijst voorbereiden. Ze hebben hier en daar toch wel wat informatie achtergehouden. Hadden ze me niet kunnen vertellen dat ik maanden zou blijven vloeien en dus maandverband nodig had. Ik wil weten hoe dat deel van mij er nu aan toe is. Waar is het dichtgemaakt en waar lijkt het op? Geen huisarts of thuishulp die mij antwoord kan geven. Niemand weet hier iets van. Dat is toch bizar. Mijn laatste inwendige stukje vrouwelijkheid en niemand vertelt me iets. Hoe vaag is dat?
De eetlust wil nog niet erg vlotten. Voorlopig heeft de huisarts mij aan de Fortimel gezet, zodat ik de hoognodige proteïnen binnen krijg. Slapen gaat redelijk. In de nacht een uur of 6 en in de middag gemiddeld 2.
Maar de meeste problemen ondervind ik van diverse duivelse spieren in heupen, schouders en nek. Overeind komen is een slijtageslag. Ik mis die papegaai boven mijn bed. Als ik hondsmoe ben moet ik wel gaan liggen, maar ik ben al benauwd voor het moment dat ik weer overeind moet komen.
Bovendien heb ik olifantspoten ondanks de elastieken kousen. Ik pas geen enkel paar schoenen en slof maar wat doelloos in het rond. Misschien moet ik mijn moonboots eens proberen?
De apotheker
Als tiener wist hij het al zeker
Ik word later een apotheker
Met glazen capsules
En mooie formules
Bereidde hij drank in een shaker
Zwijmelen op zaterdag 259
Fats Domino
(1928-2017)
Ik ben vast niet de enige die hier vandaag aandacht aan besteedt.
Ik hoop dat Fats er een gezellige boel van maakt daarboven.
We zwijmelen nu bijna 5 jaar.
Nog even en we krijgen een nieuwe opperzwijmelaar.
Zij gaat het stokje van mij overnemen.
Ra, ra, wie is het?
Fijn weekend allemaal.
Daar ben ik weer!
Lieve, lieve bloggers, lezers en lurkers. Ik ben een tijdje afwezig geweest. Logisch toch? Mijn meisje kwam uit het ziekenhuis en dan begint er een compleet nieuw leven. Gelukkig maar.
Niets is meer zoals het was. Om te beginnen kregen we 2x per dag thuisverpleging over de vloer. Wat een fantastische mensen! De rust zelve. Ook die keer dat de kleefplaat losliet en Stéfanie 3 kwartier later toch langs kwam voor de ochtendcontrole. Geen paniek en opruimen die boel.
Ook hiervan leerden wij weer veel. Blijf kalm! Zo ook die keer dat het midden in de nacht een waterballet werd. Nadat Mar me gewekt had, hebben we samen in alle rust de boel verschoond een nieuwe plaat bevestigd.
Tien jaar geleden heb ik geleerd om mijn schat B12 injecties te geven, hetgeen ons nu goed van pas komt. Nu kunnen we de anti-trombose prikjes regelen zonder dat we moeten wachten op de zorg. Heerlijk! We worden steeds zelfstandiger en binnenkort kunnen we zonder die lieve thuisverpleegsters.
Vanaf vandaag komt de thuishulp nog maar om de 3 dagen als stand-by tijdens het vervangen van de kleefplaat en verder doen we alles zelf.
Zoals jullie uit bovenstaande begrijpen gaat het medisch gezien steeds beter met Mar. Des te meer balen we van de spier die ze in de laatste ziekenhuisnacht verrekt heeft. Bij het uittrekken van de steunkousen ging er iets mis. Een spier of pees in de linkerzij raakte geblesseerd en speelt na 14 dagen nog steeds op. Pijnstillers helpen hier niet tegen. Draaien en keren, opstaan en gaan zitten, het is allemaal pijnlijk.
Nu nog wachten op het moment dat ze weer mag bukken, hurken en op haar krukje zitten zodat ze zo goed mogelijk haar oude leventje op kan pakken. Want maandag hebben Josephine en ik het verlanglijstje van Mar voor de voortuin afgewerkt. De buurvrouw van de Lijsterweg had gevraagd of ze ergens mee kon helpen en dit vond ze erg leuk om te doen. We togen naar Marechal en plantten diverse struiken en bollen op aanwijzingen van Mar. Oh, wat had ze graag met haar eigen vingers in de aarde gewoeld. Maar dat moet nog even wachten.
De behulpzame buuf liet bij het ingraven van de Magnolia soulangeana merken dat ze deze wel heel erg mooi vond. Woensdag heb ik er dus ook eentje voor haar gekocht en afgeleverd. Ze straalde!
Zoals ik aan het begin al schreef, lieve mensen, mede door jullie kaarten, brieven, bloemen, ballonnen, telefoontjes en mailtjes voelen wij ons gesteund en zijn we trots op zoveel belangstelling en medeleven.
En dan nu iets anders. Sommige bloggers hebben gesuggereerd dat ik misschien ook zou moeten bloggen. Nou, ik dacht het niet! Ik heb jullie op de hoogte gehouden en wil dit verder af en toe nog wel eens doen. Maar een eigen blog? No way!
Lieve groet,
Robbert
Niets is meer zoals het was. Om te beginnen kregen we 2x per dag thuisverpleging over de vloer. Wat een fantastische mensen! De rust zelve. Ook die keer dat de kleefplaat losliet en Stéfanie 3 kwartier later toch langs kwam voor de ochtendcontrole. Geen paniek en opruimen die boel.
Ook hiervan leerden wij weer veel. Blijf kalm! Zo ook die keer dat het midden in de nacht een waterballet werd. Nadat Mar me gewekt had, hebben we samen in alle rust de boel verschoond een nieuwe plaat bevestigd.
Tien jaar geleden heb ik geleerd om mijn schat B12 injecties te geven, hetgeen ons nu goed van pas komt. Nu kunnen we de anti-trombose prikjes regelen zonder dat we moeten wachten op de zorg. Heerlijk! We worden steeds zelfstandiger en binnenkort kunnen we zonder die lieve thuisverpleegsters.
Vanaf vandaag komt de thuishulp nog maar om de 3 dagen als stand-by tijdens het vervangen van de kleefplaat en verder doen we alles zelf.
Zoals jullie uit bovenstaande begrijpen gaat het medisch gezien steeds beter met Mar. Des te meer balen we van de spier die ze in de laatste ziekenhuisnacht verrekt heeft. Bij het uittrekken van de steunkousen ging er iets mis. Een spier of pees in de linkerzij raakte geblesseerd en speelt na 14 dagen nog steeds op. Pijnstillers helpen hier niet tegen. Draaien en keren, opstaan en gaan zitten, het is allemaal pijnlijk.
Nu nog wachten op het moment dat ze weer mag bukken, hurken en op haar krukje zitten zodat ze zo goed mogelijk haar oude leventje op kan pakken. Want maandag hebben Josephine en ik het verlanglijstje van Mar voor de voortuin afgewerkt. De buurvrouw van de Lijsterweg had gevraagd of ze ergens mee kon helpen en dit vond ze erg leuk om te doen. We togen naar Marechal en plantten diverse struiken en bollen op aanwijzingen van Mar. Oh, wat had ze graag met haar eigen vingers in de aarde gewoeld. Maar dat moet nog even wachten.
De behulpzame buuf liet bij het ingraven van de Magnolia soulangeana merken dat ze deze wel heel erg mooi vond. Woensdag heb ik er dus ook eentje voor haar gekocht en afgeleverd. Ze straalde!
Zoals ik aan het begin al schreef, lieve mensen, mede door jullie kaarten, brieven, bloemen, ballonnen, telefoontjes en mailtjes voelen wij ons gesteund en zijn we trots op zoveel belangstelling en medeleven.
En dan nu iets anders. Sommige bloggers hebben gesuggereerd dat ik misschien ook zou moeten bloggen. Nou, ik dacht het niet! Ik heb jullie op de hoogte gehouden en wil dit verder af en toe nog wel eens doen. Maar een eigen blog? No way!
Lieve groet,
Robbert
Kleine update
Robbert is van plan nog meer te schrijven over onze belevenissen. Ik zal alvast proberen om in het kort de laatste week samen te vatten.
Vanaf vrijdagavond werd ik tweemaal daags bezocht door lieve thuiszorgdames. Ze verzorgden me prima en wij hoefden voorlopig alleen maar toe te kijken en te leren.
Zielsgelukkig dat ik thuis was, genoot ik van het mooie weer en het uitzicht. Bovendien was ik nog steeds heel stil van alle aandacht en liefde die ik mocht ontvangen. Ik zweefde een beetje.
Intussen genas mijn ritssluiting perfect en kregen mijn plasjes steeds lichtere goudtinten,nou ja, die van mijn (sto)maatje. Dat zat dus wel snor.
De krammen mochten eruit. Dinsdagmorgen de ene helft en donderdag de rest. Stiekem bleek er gisteren nog 1 verstekeling te zitten, maar die is vandaag bij zijn kladden gevat.
Wat helaas niet lukte was slapen en eten. Ondanks mijn vertrouwde Zopiclone kreeg ik met moeite drie uurtjes geklokt en was dan klaarwakker, maar doodmoe. Niets smaakte me en ik was misselijk van vermoeidheid. Zo sterk je natuurlijk niet aan, dat snapte ik ook wel. Maar wat moest ik dan?
We belden de huisarts en zij schoot onmiddellijk te hulp met zwaarder geschut. Twee nachten van 7 uren kunnen maken. Tel uit je winst. De eerste pil nam ik om 8 uur, zo snakte ik naar slaap. Dat was niet slim, maar ja ….
Ik eet nu piepkleine porties en die blijven keurig binnen. Eten is nooit mijn hobby geweest, maar nu moet ik wel.
Robbert heeft vrijdag supermarkten geplunderd en onze koelkast barst nu uit zijn voegen. We boksen nu op tegen houdbaarheidsdata. Het moet niet gekker worden.
Vanaf vrijdagavond werd ik tweemaal daags bezocht door lieve thuiszorgdames. Ze verzorgden me prima en wij hoefden voorlopig alleen maar toe te kijken en te leren.Zielsgelukkig dat ik thuis was, genoot ik van het mooie weer en het uitzicht. Bovendien was ik nog steeds heel stil van alle aandacht en liefde die ik mocht ontvangen. Ik zweefde een beetje.
Intussen genas mijn ritssluiting perfect en kregen mijn plasjes steeds lichtere goudtinten,
De krammen mochten eruit. Dinsdagmorgen de ene helft en donderdag de rest. Stiekem bleek er gisteren nog 1 verstekeling te zitten, maar die is vandaag bij zijn kladden gevat.
Wat helaas niet lukte was slapen en eten. Ondanks mijn vertrouwde Zopiclone kreeg ik met moeite drie uurtjes geklokt en was dan klaarwakker, maar doodmoe. Niets smaakte me en ik was misselijk van vermoeidheid. Zo sterk je natuurlijk niet aan, dat snapte ik ook wel. Maar wat moest ik dan?
We belden de huisarts en zij schoot onmiddellijk te hulp met zwaarder geschut. Twee nachten van 7 uren kunnen maken. Tel uit je winst. De eerste pil nam ik om 8 uur, zo snakte ik naar slaap. Dat was niet slim, maar ja ….
Ik eet nu piepkleine porties en die blijven keurig binnen. Eten is nooit mijn hobby geweest, maar nu moet ik wel.
Robbert heeft vrijdag supermarkten geplunderd en onze koelkast barst nu uit zijn voegen. We boksen nu op tegen houdbaarheidsdata. Het moet niet gekker worden.
De verkoopster
Heel fier tussen potten en pannen
Mocht zij deze winkel bemannen
Echt puur kwaliteit
Doorstond toen de tijd
Verwachtingen zeer hoog gespannen
Maar als ze dan later ging trouwen
Mocht zij echt haar baantje niet houwen
Ze kreeg haar ontslag
Men zei haar gedag
Dat zou haar nog heel lang berouwen.
Maar als ze dan later ging trouwen
Mocht zij echt haar baantje niet houwen
Ze kreeg haar ontslag
Men zei haar gedag
Dat zou haar nog heel lang berouwen.
Zwijmelen op zaterdag 258
Ik weet dat ik het nummer al eens geplaatst heb, maar dit duet is toch weer anders.
Dit is overduidelijk enkele jaren later:
Geniet van het weekend, zwijmelaars.
Heel eventjes
Lieve allemaal,
Voorlopig blijf ik nog even onder de radar en werp me geheel op mijn herstel. Mijn held heeft jullie keurig op de hoogte gehouden en kon zo ook zijn ei kwijt. Hij laat ongetwijfeld nog van zich horen.
Jullie ongelooflijke support heeft ons diep geroerd en heel erg goed gedaan. Duizendmaal dank.
Sinds vrijdag ben ik thuis en kon dus genieten van zon, uitzicht en herfstkleuren. Zo helend.
Twee maal daags komt er een lieve dame van de thuiszorg langs om ons te assisteren en we leren iedere dag bij.
Dikke knuffel van ons allebei.
PS Alle post wordt door ons opgehaald bij het ziekenhuis. Het komt allemaal in orde.
Voorlopig blijf ik nog even onder de radar en werp me geheel op mijn herstel. Mijn held heeft jullie keurig op de hoogte gehouden en kon zo ook zijn ei kwijt. Hij laat ongetwijfeld nog van zich horen.
Jullie ongelooflijke support heeft ons diep geroerd en heel erg goed gedaan. Duizendmaal dank.
Sinds vrijdag ben ik thuis en kon dus genieten van zon, uitzicht en herfstkleuren. Zo helend.
Twee maal daags komt er een lieve dame van de thuiszorg langs om ons te assisteren en we leren iedere dag bij.
Dikke knuffel van ons allebei.
PS Alle post wordt door ons opgehaald bij het ziekenhuis. Het komt allemaal in orde.
De visser
Er was eens een man uit Oostende
Die daaglijks de zeeën verkende
Hij had vistalent
Men noemde die vent
“Een echte Oostendse legende”
Zwijmelen op zaterdag 257
Nog een voorgeprogrammeerde zwijmel:
Barbra met “The way we were”.
Fijn weekend allemaal.
Marja 3
Lieve allemaal,
Eindelijk kan ik een goed bericht de wereld insturen!!
Na een paar onzekere dagen waarin bijvoorbeeld de bloedwaardes als een jojo heen en weer gingen, lijkt er nu enigszins rust te ontstaan.
Natuurlijk had ik jullie eerder willen informeren maar de wisselende uitslagen en ook hoe Mar zich voelde zorgden ervoor dat ik even gewacht heb.
Gisterenmiddag toen ik met Ronald bij haar was vertelde ze me dat ze `s-morgens een beschuitje had gegeten met daarbij een kopje thee. `s-Middags idem dito. Toen kwam het belangrijkste! Alles was binnen gebleven!!! Ook zei ze dat ze naar het toilet was geweest. (Nee, voor een plasje hoeft dat niet meer).
Dit alles bleek een bijzonder goed bericht te zijn voor de chirurg en zijn 4 assistenten in opleiding. Mijn meisje háát dat soort momenten, al die gluurders!.
Gezien de terugloop van de slechte bloedwaardes èn voorgaande besloot hij dat ze weer alles mocht eten en drinken. Alles, vroeg ze? Als dat zo is zou ik nu een moord doen voor een cola! Helaas was die er natuurlijk niet maar......... een kwartier later kwam een verpleegster, in opdracht van de chirurg,een flesje cola brengen hetgeen vanmorgen opnieuw geschiedde. Dus zo kan het ook in de verpleging! Hulde.
Vanmiddag natuurlijk weer naar haar toe. Ze vertelde me dat ze om kwart voor 12 de gang op was gegaan om een klein stukje te lopen in de hoop dat ze de kinesiste tegen zou komen om te laten zien van "kijk mij nou!" En ja hoor, die kwam de gang oplopen. Alsof Mar dat niet gepland had. De boef.
Natuurlijk is ze na 12 dagen vasten verschrikkelijk zwak maar toen ik vanmiddag weer haar pretoogjes zag wist ik dat ze gaat vechten voor het herstel.
Oh ja, ook dat moet nog even vermeld worden. Ze is van kamer veranderd en ligt nu op 317 op een 2 persoonskamer. (We hadden niet betaald voor een 1 persoonskamer :-) ) De wijziging is goed verwerkt want de eerste lieve kaarten zijn op 317 bezorgd.
De post die vandaag bij mij thuis is gebracht neem ik morgen mee.
Iedereen hartelijk bedankt voor de kaartjes, brieven, mailtjes en medeleven. Het is voor mijn meisje en mij een grote steun.
Eindelijk kan ik een goed bericht de wereld insturen!!
Na een paar onzekere dagen waarin bijvoorbeeld de bloedwaardes als een jojo heen en weer gingen, lijkt er nu enigszins rust te ontstaan.
Natuurlijk had ik jullie eerder willen informeren maar de wisselende uitslagen en ook hoe Mar zich voelde zorgden ervoor dat ik even gewacht heb.
Gisterenmiddag toen ik met Ronald bij haar was vertelde ze me dat ze `s-morgens een beschuitje had gegeten met daarbij een kopje thee. `s-Middags idem dito. Toen kwam het belangrijkste! Alles was binnen gebleven!!! Ook zei ze dat ze naar het toilet was geweest. (Nee, voor een plasje hoeft dat niet meer).
Dit alles bleek een bijzonder goed bericht te zijn voor de chirurg en zijn 4 assistenten in opleiding. Mijn meisje háát dat soort momenten, al die gluurders!.
Gezien de terugloop van de slechte bloedwaardes èn voorgaande besloot hij dat ze weer alles mocht eten en drinken. Alles, vroeg ze? Als dat zo is zou ik nu een moord doen voor een cola! Helaas was die er natuurlijk niet maar......... een kwartier later kwam een verpleegster, in opdracht van de chirurg,een flesje cola brengen hetgeen vanmorgen opnieuw geschiedde. Dus zo kan het ook in de verpleging! Hulde.
Vanmiddag natuurlijk weer naar haar toe. Ze vertelde me dat ze om kwart voor 12 de gang op was gegaan om een klein stukje te lopen in de hoop dat ze de kinesiste tegen zou komen om te laten zien van "kijk mij nou!" En ja hoor, die kwam de gang oplopen. Alsof Mar dat niet gepland had. De boef.
Natuurlijk is ze na 12 dagen vasten verschrikkelijk zwak maar toen ik vanmiddag weer haar pretoogjes zag wist ik dat ze gaat vechten voor het herstel.
Oh ja, ook dat moet nog even vermeld worden. Ze is van kamer veranderd en ligt nu op 317 op een 2 persoonskamer. (We hadden niet betaald voor een 1 persoonskamer :-) ) De wijziging is goed verwerkt want de eerste lieve kaarten zijn op 317 bezorgd.
De post die vandaag bij mij thuis is gebracht neem ik morgen mee.
Iedereen hartelijk bedankt voor de kaartjes, brieven, mailtjes en medeleven. Het is voor mijn meisje en mij een grote steun.
Marja 2
Lieve bloggers en lezers,
Even een 2e berichtje over de operatie van Marja.
Even een 2e berichtje over de operatie van Marja.
Op
de afdeling Intensieve Zorg ging alles zo voortvarend dat ze
donderdagmiddag naar de kamer mocht. Naar mijn idee veel te vroeg
want al tijdens de voorbereidingen voor het overbrengen constateerden
ze dat ze toch meer rust nodig had en niet op een kamer voor 2 of
meer personen gelegd mocht worden…..
Eenmaal
op de kamer was het de bedoeling dat het bergopwaarts zou gaan.
Helaas is er nog weinig vooruitgang.
Doordat
ze constant misselijk is (regelmatig gaat het mis) en zelfs water
teveel is, moet ze het alleen hebben van het infuus wat de glucose
toedient.
Zelfs
vanmiddag nog toen ik bij haar was en ik dacht dat we op de goede weg
waren omdat ze rechtop in bed zat en ze er beter uit zag zien
dan gisteren.
Opeens
ging het compleet fout. Ik zal jullie de details besparen maar ik was
“blij” dat ik bij haar was om de eerste ellende op te ruimen.
Na
20 minuten zakte ze terug in de kussens en was totaal gesloopt.
Gelukkig had ik in de tussentijd de hulp gekregen van de verpleegster
en konden we haar en de omgeving fatsoeneren.
“Schat,
ik ben zó moe en wanneer houdt het nou eens op!” zei ze.
Oh,
wat kon ik dat zo goed begrijpen. 6 Dagen geen eten, water wat weer
retour komt, ja daar wordt een mens wanhopig van. Natuurlijk
begrijpen we dat de ingreep zeer drastisch is geweest en dat alle
inwendige wonden moeten helen voor ze weer wat voedsel tot zich kan
nemen maar breng het maar eens op als je zo ziek bent.
“Ik
houd heel veel van je” zei ze tegen me toen ik afscheid nam. En als
je dan je meisje uitgeput ziet liggen doet dat pijn, veel pijn.
Natuurlijk
had ik liever betere berichten laten horen maar helaas.
Op
verzoek van diverse lezers hieronder het adres van het ziekenhuis;
AZ
Turnhout Sint-Elisabeth
Marja
Pranger - kamer 312
Rubensstraat 166
2300 Turnhout
Rubensstraat 166
2300 Turnhout
België
of
Marja
van den Boogaardt
Jachtweg
32
2380
Ravels
België
(In België behoudt een vrouw haar meisjesnaam, vandaar verschil tussen ziekenhuis en privé. Mar is al 42 jaar trots op haar gehuwde naam)
De verpleegster
Verpleegsters zijn heel lieve mensen
Vervullen veel stiekeme wensen
Met liefde en zorg
Staan zij altijd borg
Hun roeping kent nauwelijks grenzen
Zwijmelen op zaterdag 256
Deze zwijmel is ingepland voor de ingreep. Hopelijk ben ik bij het verschijnen al een beetje mens aan het worden. Dinsdag ging ik namelijk onder het mes. Misschien lukt het me zelfs om via het laptopje van Barbara iets bij te dragen aan de feestvreugde. We zullen wel zien.
Ik wens jullie in ieder geval een heerlijk weekend vanuit het AZ Turnhout (campus Sint Elisabeth).
Operatie Marja
Hallo lieve lezers,
Het omgaan met Marja's blog is compleet nieuw voor me maar ik heb haar beloofd om te proberen om jullie op de hoogte te houden van de stand van zaken.
Vergeef me als er her en der foutjes in staan. :-)
Maar nu het belangrijkste.
Marja kwam gisteren na 7,5 uur uit de operatiekamer. Vandaag hoorden we wat er allemaal gedaan is bij haar.
Baarmoeder, blaas en een stuk van de schede verwijderd. Tijdens deze ingreep kwamen ze ook nog een ingekapselde ontsteking tegen die ze ook maar onder handen hebben genomen.
Het verwijderen van de lymfklieren durfden ze niet aan daar deze, door de bestraling van 10 jaar geleden, teveel verkleefd zijn en wegnemen een te groot risico zou zijn.
De chirurg gaf eerlijk toe dat het voor hun een hele zware operatie was geweest.
Gisteren tegen een uur of 6 naar mijn meisje gegaan. Ik schrok me wild. Ze zag er uit alsof ze een bokswedstrijd had verloren!!
Logisch was ze nog niet helemaal bij kennis maar gaandeweg kwam ze bij de mensen. (Mij dus want verder mag voorlopig nog niemand anders bij haar)
Pijn heeft ze gelukkig niet en kan dat ook beheersen door een pijnpomp. Waar ze wel last van heeft is de maagsonde welke via haar neus (keel) is aangebracht.
10 van dat soort slangetjes gaan in haar lichaam. Eten wordt kunstmatig toegediend. De aangebrachte stoma mag nog niet functioneren omdat de wonden eerst moeten helen.
Het vocht wordt direct van de nieren naar buiten afgevoerd. Drinken mocht gisteren nog niet.
Vandaag 2x bij haar geweest. Wat een verschil met gisteren!! Natuurlijk, alle slangetjes, pompen, monitors en noem maar op waren nog aangesloten en dat zal voorlopig nog
minimaal 36 uur zo zijn.Maar langzaam maar zeker wordt ze weer "mijn meisje"! Weer meer interesses en haar humor komt weer terug. Mijn goden, wat kan ik toch ontzettend
blij en warm worden als na alle spanning die glimlach tevoorschijn komt.
Ook mocht ze, in zeer beperkte mate, een beetje water drinken. En, als toppunt van de dag, kreeg ze vanavond een kartonnetje appelsap. We gaan vooruit!!
Lieve mensen, Als jullie vragen hebben stel ze gerust. Ik zal mijn best doen om jullie op de hoogte te houden.
In ieder geval, natuurlijk in de eerste plaats namens Mar, bedankt voor alle belangstelling en lieve berichtjes.
Het omgaan met Marja's blog is compleet nieuw voor me maar ik heb haar beloofd om te proberen om jullie op de hoogte te houden van de stand van zaken.
Vergeef me als er her en der foutjes in staan. :-)
Maar nu het belangrijkste.
Marja kwam gisteren na 7,5 uur uit de operatiekamer. Vandaag hoorden we wat er allemaal gedaan is bij haar.
Baarmoeder, blaas en een stuk van de schede verwijderd. Tijdens deze ingreep kwamen ze ook nog een ingekapselde ontsteking tegen die ze ook maar onder handen hebben genomen.
Het verwijderen van de lymfklieren durfden ze niet aan daar deze, door de bestraling van 10 jaar geleden, teveel verkleefd zijn en wegnemen een te groot risico zou zijn.
De chirurg gaf eerlijk toe dat het voor hun een hele zware operatie was geweest.
Gisteren tegen een uur of 6 naar mijn meisje gegaan. Ik schrok me wild. Ze zag er uit alsof ze een bokswedstrijd had verloren!!
Logisch was ze nog niet helemaal bij kennis maar gaandeweg kwam ze bij de mensen. (Mij dus want verder mag voorlopig nog niemand anders bij haar)
Pijn heeft ze gelukkig niet en kan dat ook beheersen door een pijnpomp. Waar ze wel last van heeft is de maagsonde welke via haar neus (keel) is aangebracht.
10 van dat soort slangetjes gaan in haar lichaam. Eten wordt kunstmatig toegediend. De aangebrachte stoma mag nog niet functioneren omdat de wonden eerst moeten helen.
Het vocht wordt direct van de nieren naar buiten afgevoerd. Drinken mocht gisteren nog niet.
Vandaag 2x bij haar geweest. Wat een verschil met gisteren!! Natuurlijk, alle slangetjes, pompen, monitors en noem maar op waren nog aangesloten en dat zal voorlopig nog
minimaal 36 uur zo zijn.Maar langzaam maar zeker wordt ze weer "mijn meisje"! Weer meer interesses en haar humor komt weer terug. Mijn goden, wat kan ik toch ontzettend
blij en warm worden als na alle spanning die glimlach tevoorschijn komt.
Ook mocht ze, in zeer beperkte mate, een beetje water drinken. En, als toppunt van de dag, kreeg ze vanavond een kartonnetje appelsap. We gaan vooruit!!
Lieve mensen, Als jullie vragen hebben stel ze gerust. Ik zal mijn best doen om jullie op de hoogte te houden.
In ieder geval, natuurlijk in de eerste plaats namens Mar, bedankt voor alle belangstelling en lieve berichtjes.
Pauze
Ik ben even onder zeil.
Vandaag in de operatiekamer.
En aansluitend 48 uur op de afdeling intensieve zorgen.
ZOZ en limerick staan in de wacht.
Had ik al verteld dat ik sinds mijn vaders verjaardag niet meer rook?
Hoor ik daar applaus?
Tot blogs.
De zeilmaker
Zij weten van zeilen en ogen
En houden hun hoofden gebogen
Een kap om de hand
Voorkomt een verband
Waar anders de naalden in vlogen
De narcotiseur
Een narcotiseur uit Vianden
Had dagelijks levens in handen
Hij regelde lucht
En checkte geducht
Of spieren voldoende ontspanden
Ook moest hij de pijntjes beperken
Zodat de patiënt niets zou merken
Te koud of te warm
Dan sloeg hij alarm
En kon het team daar aan gaan werken
Zwijmelen op zaterdag 254
We hebben deze twee voor jullie uitgekozen.
Nou ja, Robbert eigenlijk.
Ik was even uit logeren.
Nu eerst herstellen en zwijmelen.
Nou ja, Robbert eigenlijk.
Ik was even uit logeren.
Nu eerst herstellen en zwijmelen.
Fijn weekend allemaal.
Gesprek, spoedopname en voortuin
We rennen er even snel doorheen, dan hebben we het maar gehad.
Op 15 september hadden wij “het” gesprek met de uroloog. Ik voelde mij niet 100% en had sinds de ingreep van een week daarvoor nog steeds pijnlijke plasjes. We bespraken de kansen en risico’s en werden het gedrieën eens over de noodzaak van een blaasverwijdering.
Eenmaal thuis werd de pijn in mijn buik erger en ik ging even liggen. Een paar uur later was het nog erger en durfde Robbert het niet aan om zo het weekend in te gaan. De weekendarts zei dat hij niet veel kon doen, we moesten naar het ziekenhuis.
Eenmaal thuis werd de pijn in mijn buik erger en ik ging even liggen. Een paar uur later was het nog erger en durfde Robbert het niet aan om zo het weekend in te gaan. De weekendarts zei dat hij niet veel kon doen, we moesten naar het ziekenhuis.
Van negen uur tot middernacht hielden ze zich met mij bezig op de spoedeisende hulp. Ik kon zelf niet meer plassen, was gesloopt en ten einde raad.
Er werd een sonde geplaatst en infusen tegen de pijn en ontsteking.
Mijn urologen werden die maandag niet vrolijk van de berichten. Zij moeten mij immers samen opereren en daar kunnen ze geen infectie bij gebruiken. Trouwens ik ook niet. Allemaal stomme pech. Intussen werd ik getroost door manlief en alle kinderen die bij mij op bezoek kwamen.
Het werd een opname van vijf dagen omdat dat antibiotica alleen per infuus kon worden gegeven. Nu nog tien dagen pillen slikken en dan? Gaat de operatie door? Allemaal onzekerheid en stress.
Dus gisteren even wat afleiding. Ons laatste project in de voortuin.
Weg met de coniferen waar Robbert allergisch voor is.
Weg met het mos waar geen doorkomen aan is.
En dan? Dan zien we wel.
De veldwachter
Hij zorgde voor netheid en orde
Zodat het geen puinhoop zou worde
En Swieb was de klos
Want hij sliep in ‘t bos
En Bromsnor die klaagde en morde
Kundige klussers
Er is weer geklust in Ravels. Niet zo boeiend voor jullie, maar ik vind het vooral leuk om voor onszelf een soort verslag te maken.
Op 21 augustus werd onze oude mazouttank geleegd, gereinigd en volgestort met schuimbeton. Het certificaat is belangrijk bij verkoop van onze woning.
Nadat in juni de lantaarnpaal in de voortuin was afgevoerd bleven wij zitten met de fundering. Dat was niet zo handig voor de tuinman die binnenkort nieuw gras komt leggen. Zijn freesmachine kan daar op vastlopen.
Gelukkig vonden wij een sloopbedrijf in Goirle en werd het betonblok uitgegraven en afgevoerd. Een zeer knap staaltje werk.
De touwslager
De touwslager werkt aan een lijnbaan
Met spoelen waar strengen doorheen gaan
Met draaien en keren
En drogen en teren
Zorgt hij dat de touwen niet stuk slaan
Zwijmelen op zaterdag 252
Dit nummer past wel bij het veranderende seizoen en mijn huidige onrust.
Fijn weekend allemaal.
In het circuit
Gisteren heb ik de uitgestelde CT-scan gehad nadat de scanner vorige week kapot was.
Morgenochtend ga ik onder zeil voor de TUR-Blaas.
Ik hoop in de namiddag weer zo eigenwijs te kunnen vertrekken als ik vorige zomer heb gedaan. Mocht dat niet lukken, dan lig ik daar zaterdagmorgen nog.
Ik zal misschien niet zo snel kunnen reageren op jullie zwijmels of jullie linkjes kunnen plaatsen.
De ZOZ en limerick staan voorgeprogrammeerd.
Alle duimen klaar?
Liefs uit Ravels.
De houtvester
Hij houdt van de geuren van bomen
Dat is het milieu van zijn dromen
Hij wilde zo graag
Aan ‘t werk met een zaag
En dat is er nu van gekomen
Zwijmelen op zaterdag 251
Hoera! We hebben er weer twee gevonden:
Zwijmel je met ons mee?
Ik wens jullie een muzikale septembermaand.
Fijn weekend.
Mijn 2400ste berichtje
Vrijdag maakten we kennis met een nieuwe uroloog. Hij doet o.a. cystectomie chirurgie. We moesten lang wachten en dat werd gelukkig beloond. Hij nam uitgebreid de tijd voor ons. Helder en direct.
De blaasverwijdering lijkt onontkoombaar. Eerst wil hij echter een bloedbeeld, een CT-scan van mijn hele buik en een thorax. Vervolgens opperde hij nog een TUR ingreep in de blaas om helemaal zeker te zijn van de kwaadaardigheid van de tumoren. Alles beter dan een grote ingreep die misschien niet per se nodig zou zijn. Een prettige arts die ons weer veel huiswerk gaf.
Ik ga dus vandaag beelden van bekken en longen laten maken. De buisjes bloed zijn vrijdagmiddag al afgetapt en over 10 dagen mag ik weer laten plukken in mijn moestuintje. Dan zullen we midden september horen wat het wordt. Een jongetje of een meisje.
In principe staat de blaasverwijdering voor begin oktober op de agenda, tenzij de eerdere onderzoeken een andere indicatie geven.
Mijn kop is dus uit het zand. We zijn de komende weken zoet.
De voorproever
De voorproever in de paleizen
Die testte de dranken en spijzen
Bleef hij kerngezond
Ontstond er geen wond
Dan kon hij zijn waarde bewijzen
Het ging wel eens fout met die lieden
Dan kon hen het leven ontvlieden
Een listig beroep
Want één lepel soep
Kon gifstof en narigheid bieden
Zwijmelen op zaterdag 250
Nog een heerlijk nummer van Herb Alpert.
Wie kent het nog?
Ik wens jullie een swingend weekend.
Kiekjes van de afgelopen week
We zagen onze familie zeer frequent. Via FB of in het echt.
Hier poseert Rafaella met een vriendinnetje.
Dit was op Ronalds verjaardag toen hij als verrassing met Marissa bij ons langs kwam.
De dag daarna ging hij met zijn zus en dochter op avontuur in de Roovertsche Leij.
En hoppa op vrijdag nog even naar zijn opa in Zoetermeer.
Waar hij die ouwe zo gek kreeg om mee te knikken bij mega heftige muziek.
Helaas kon ik het filmpje niet van FB kon downloaden.
Misschien is dat ook maar beter voor mijn vader. ;-)
Dylan was op bezoek op kantoor bij zijn andere opa.
Toen vielen er zondag nog meer nazaten binnen en hadden we ineens drie generaties in het blauw op de foto.
Genoeg afleiding dus.
De telegrambesteller
In vliegende vaart op pedalen
Met spoed de berichten gaan halen
Daarna richting klant
Met brief in de hand
Soms gingen gezichten dan stralen
Maar vaak was er dood te betreuren
Ook dan moest hij dapper langs deuren
Gehuil en geween
Klonk dan om hem heen
In oorlogstijd kon dat gebeuren
Zwijmelen op zaterdag 249
We draaiden zijn platen regelmatig in de jaren 70.
Zalige achtergrondmuziek.
Fijn weekend zwijmelaars.
Even de kop uit het zand
We hadden een heerlijk weekend met vrienden.
Veel gebabbeld en gelachen.
We zagen mooie beelden van onze fietsende Limburgse kleuter.
Om zich heen kijkend, al kletsend en zonder zijwieltjes.
Uit de losse pols.
Kanjer.
We kregen hartverwarmende telefoontjes van lieve mensen.
En gouden reacties op mijn blog.
We maakten een afspraak voor een gesprek in AZ Turnhout.
+
We hebben een jarige zoon van 36!
Abonneren op:
Posts (Atom)