Robbert (van Marja): 08.16

Laatste dag

Augustus gaat bijna vertrekken

September staat zich al te strekken

Een zomers goodbye

Met zonnige zwaai

Ik ga vast de bladharkers wekken

Zomerkiekjes

Marissa geniet van het strand

Dylan doet een grote boodschap

Rafaella speelt engeltje

Familieportret middelste zoon

Selfie van de Limburgse tak

De docent

De meesters en juffen doceren

De stof die de klas nog moet leren

Een lastige baan

Want kinderen gaan

Van alles en nog wat proberen

Ze kunnen niet stil blijven zitten

Of gaan soms gewoon rustig pitten

Dan gooi je met krijt

Zo merk je geheid

Dat dát beter werkt dan gaan vitten

Er zijn ook docenten met charme

Die kunnen de harten verwarmen

Ze doen het heel goed

En geven je moed

Zo iemand mag jij best omarmen

Zwijmelen op zaterdag 198

Muziek uit de serie Baantjer

Componist: Jurre Haanstra

Mondharmonica: Toots Thielemans (1922-2016)

Titel: Circle of smile

Een geweldige man uit hetzelfde bouwjaar als mijn vader.

R.I.P. Toots.

Ik wens jullie een mooi weekend.

Afkoelen

Kom maar op met dat briesje

Bij Marion vind je nog meer afkoeling.

Van vrijdag op zaterdag logeerde dochterlief bij ons. Heel gezellig en het kwam ook nog eens heel gelegen. Vele handen maken licht werk.

Omdat Robin zijn vijver gaat opdoeken waren er de afgelopen weken al twee grote koi's naar Ravels verhuisd. Per koi een autorit met een gesloten krat water. Nu was de waterlelie aan de beurt. Een loei zwaar ding.

Dus reed Robbert met haar naar Tilburg, waar intussen ook jongste zoon klaar stond om zijn spieren te tonen. Het is ze met hun vieren gelukt om de plant uit het water op een zeil te sjouwen en vervolgens in onze kruiwagen door het smalle steegje naar de auto te rijden.
Ronald reed met vader, zus en plant mee terug naar ons om ook bij het lossen te kunnen helpen.

Al met al een super prestatie. Gelukkig maakte Barbara hier kiekjes van en stuurden wij later de foto's van de getraumatiseerde lelie naar hun terug. Hij drijft nu rustig in onze vijver.

Je hoort die koi's denken: “Jemig, dachten we eindelijk van die plant verlost te zijn, drijft hij wéér boven onze hoofden.”

De astronaut

Wanneer je de maan wilt bereiken

Komt daar heel veel training bij kijken

En sta je daar dan

Dan ben je de man

Die in alle kranten zal prijken

Zwijmelen op zaterdag 197

Twee versies van deze gouwe ouwe van Ervin T. Rouse (1917-1981).

Rijd even mee in de Orange blossom special.

Fijn weekend allemaal.

Ik heb het weer gehaald

Na het record van 28 juli was mijn voornemen om opnieuw zonder overnachting mijn ziekenhuisavontuur te doorstaan. Natuurlijk had ik voor alle zekerheid wat toiletspullen ingepakt en medicatie voor een extra dag, maar niet met de bedoeling om die te gebruiken.

Rond 10 uur ging ik onder zeil en werd ruim een uur later uit de verkoeverkamer naar mijn kamer gereden. Op mijn uitdrukkelijke verzoek kreeg ik om 12 uur geen warme maaltijd. Hoera!

Tegen vieren stapten artsen en aanhang onze kamer binnen en vroeg dokter S hoe ik mij voelde. Hij meldde niet expliciet dat alle poliepen nu verwijderd waren en ik wilde dat toen ook niet meer vragen om geen negatief antwoord te horen. (struisvogel, I know)

Ik moet binnen drie maanden in mijn blaas laten kijken en ja, hij zou mij het liefst een nacht daar houden, maar met een scheve glimlach eindigde hij met de conclusie dat ik toch wel weer naar huis zou gaan. De anderen reageerden enigszins verbaasd. En ik had mijn zin! Yes.
Een uurtje later werden sonde en infuus losgekoppeld en kon ik mezelf aankleden en mijn poffertje kakken.

Ik stond nog duf en wankel op Robbert te wachten en we moesten door allerlei wegafsluitingen ook nog eens een rot eind omrijden. De uurtjes daarna was ik wat misselijk en onrustig. Deze narcose was duidelijk iets steviger geweest dan de vorige. Of was dit mijn reactie op de stress?
Nou ja, whatever, ik sliep in elk geval prima in mijn eigen bed.
Nu maar hopen dat de oei-oei plasjes snel tot het verleden behoren.

Dank voor jullie duimen en lieve wensen.