Spruitje

Als jij mij neuriënd van mijn voetstuk snijdt, 

zodat ik aan mijn eigen voeten lig, 

jij mijn hart kerft, mijn rok doet vallen: 

schubben op een houten vloer. 

 Als jij mij afpelt en zucht “Groentje” 

terwijl je heupen wiegen op Sky Radio 

jij mij met je vingers wast, 

zout strooit in het water, ik 

ga smaken naar jouw zweet. 

Als jij mij in het diepe gooit 

en ik kopje onder ga 

warm word, steeds warmer 

zodat ik met het deksel klepper 

als een kind doet met de brievenbus. 

Als ik zacht gekieteld ben 

zacht genoeg, bijtgaar 

jij mij afgiet, op je tong legt, 

ronddraait, vangt en ronddraait. 

Als ik in jouw proeven val 

jij de krant leest, en een boer laat, 

ik nog even in je opkom, 

verdwijn als nooit geweest. 

 ~ Femke Ponsioen