Op 22 mei schreef
Janny over dit prachtige boek van Joyce Maynard. Naar aanleiding daarvan reserveerde ik het boek bij onze bieb en leende alvast de eerdere roman “
Een lang weekend”. Ik ga nog op zoek naar “Zapp”, “Kindje lief” en “Thuis in de wereld”.
Joyce Maynard (1953) werkte als journaliste voor The New York Times, schreef vijf romans, inclusief het verfilmde “To Die For”, en vier non-fictieboeken. Haar levensverhaal tekende ze op in “Thuis in de wereld”, dat in vele landen in vertaling verscheen. Ze schrijft columns en essays voor onder andere “The Oprah Magazine” en “Newsweek” en verdeelt haar tijd tussen Californië en Guatemala, waar ze schrijfworkshops verzorgt. Ze heeft drie volwassen kinderen en twee geadopteerde jonge kinderen.
Op de achterkant:
Dochters van het land is een onvergetelijk verhaal over de band met je geboortegrond en met je familie, over de verwoestende kracht van de liefde, het helende vermogen van vergeving en het verlangen te ontdekken wie je bent. Dochters van het land volgt de levens van twee meisjes, geboren op dezelfde dag, in hetzelfde ziekenhuis in New Hampshire, die opgroeien in twee heel verschillende gezinnen. Hun levens lijken helemaal niet op elkaar, maar wat de jonge vrouwen gemeen hebben is het gevoel er nooit echt bij te horen. Soms humoristisch, soms hartverscheurend, laat deze roman zien wat het betekent om deel uit te maken van een gezin.
Ruth en Dana vertellen om de beurt in korte hoofdstukken over hun jeugd, hun leven en hoe hun relatie met hun moeder was. Hierdoor kruip je in de huid van deze geweldige vrouwen. Ze zijn verwekt in het orkaanseizoen van oktober 1949 en komen ter wereld op 4 juli 1950.
Vader Edwin Plank is een echte boer in hart en nieren. De boerderij is al sinds de 17e eeuw in het bezit van zijn familie. Hij houdt van zijn land en van zijn 5 dochters. Al lezend ga je ook van hem houden. In tegenstelling tot vader George Dickerson, die een flapdrol en een nietsnut is. De moeders zijn echter een heel ander verhaal.
Ik heb genoten van dit boek, omdat het vol respect voor de natuur en de seizoenen is geschreven en zonder de diverse karakters te veroordelen.