Stoere kleuter
Respect voor haar lef
Meer zes woorden met beeld vind je bij Marion
De parlevinker
Als koopman kon men ook gaan varen
Ze brachten dan allerlei waren
Per schip aan de man
Daar leefde men van
De handel op woelige baren
"Zijn jullie hier al eens geweest?"
Dat vroeg mijn vader gisteren. Het toonde weer duidelijk aan dat hij vrijwel geen tijdsbesef meer heeft. Hij woont daar al twee jaar en het voelt nog steeds als nieuw. Vorige bezoekjes van ons zijn hem niet bijgebleven. Ik hoef me dus ook niet schuldig te voelen dat we niet zo vaak in de gelegenheid zijn om bij hem langs te gaan. Het blijft immers niet hangen.
Hoewel zijn jeugd, de oorlogsjaren en Indonesië nog vele verhalen bij hem boven brengen. Die periode ligt blijkbaar in een ander stukje geheugen opgeslagen.
De jaren met mijn moeder (meer dan 40) herinnert hij zich niet, evenmin als de periode tussen zijn verhuizing naar een flat (2012) en de maanden toen hij in het ziekenhuis lag en op 3-hoog in hetzelfde verzorgingshuis woonde (2015). Ver weg realiseert hij het zich wel en concludeert vervolgens laconiek dat het hem een hoop kopzorgen scheelt. Hij hoeft immers nergens meer over te piekeren. “Goodmorning, groundhog day!”
We babbelden, knabbelden en dronken wat. Robbert maakte wat kiekjes en wij koesteren deze herinnering terwijl paps waarschijnlijk niets meer opslaat. Dat is niet erg. We hebben de foto’s en het goede gevoel.
Ik mocht zelfs bij hem op schoot zitten (ik hang er een beetje vreemd bij om zijn dij te sparen) en kijk zijn tuintje, zijn orchidee en het uitzicht. Schitterend!
Hoewel zijn jeugd, de oorlogsjaren en Indonesië nog vele verhalen bij hem boven brengen. Die periode ligt blijkbaar in een ander stukje geheugen opgeslagen.
De jaren met mijn moeder (meer dan 40) herinnert hij zich niet, evenmin als de periode tussen zijn verhuizing naar een flat (2012) en de maanden toen hij in het ziekenhuis lag en op 3-hoog in hetzelfde verzorgingshuis woonde (2015). Ver weg realiseert hij het zich wel en concludeert vervolgens laconiek dat het hem een hoop kopzorgen scheelt. Hij hoeft immers nergens meer over te piekeren. “Goodmorning, groundhog day!”
We babbelden, knabbelden en dronken wat. Robbert maakte wat kiekjes en wij koesteren deze herinnering terwijl paps waarschijnlijk niets meer opslaat. Dat is niet erg. We hebben de foto’s en het goede gevoel.
Ik mocht zelfs bij hem op schoot zitten (ik hang er een beetje vreemd bij om zijn dij te sparen) en kijk zijn tuintje, zijn orchidee en het uitzicht. Schitterend!
De hoorspelacteur
Al voor de tv het ging winnen
Kwam spanning de huiskamers binnen
Met stem en geluid
Werd alles geduid
Het boeide toen vele gezinnen
Je hoorde een deur zachtjes sluiten
Daarna stond er iemand te fluiten
Een paard kwam voorbij
Een vrouw lachte blij
Een kind huilde tranen met tuiten
Waar zijn die acteurs toch gebleven ..
Waarmee houden zij zich in leven ..
Een uitstervend ras ..
Geen cent meer in kas ..
Misschien op een wolkje aan ‘t zweven ..
De elektricien
Bij ons heet zo’n man elektrieker
En dat klinkt in feite veel sjieker
Hij helpt met de stroom
Brengt alles op stoom
Door hem wordt de boel energieker
(100ste beroep)
(100ste beroep)
Zwijmelen op zaterdag 238
Close to you
Let your love flow
We hebben een extra lang weekend dus meer tijd om te zwijmelen.
Enjoy!
Abonneren op:
Berichten (Atom)