Door kinderarbeid geen kans op onderwijs
Dank voor alle recensies
Ik wissel de stevige onderwerpen af met wat luchtiger materiaal. Voor elke stemming een ander boek. Hoewel ik zo nu en dan vier boeken van dezelfde auteur leen. Om de sfeer vast te houden. Ik lees ze dan in chronologische volgorde. Altijd via de bibliotheek; ik koop al decennia geen boeken meer.
Sterker … we hebben er al honderden naar de kringloop gebracht.
Wat doen jullie? Kopen of lenen?
Kopje
De liefde kan tussen
twee rassen
Een criticus soms
niet zo passen
Terwijl ik toch vind
Dat liefde het wint
Dus laten we ons fijn
verrassen
Zwijmelen op zaterdag 15
Ik kijk altijd weer uit naar de zaterdag. Het is zo leuk om met jullie te zwijmelen.
Binnenkort plaats ik weer een overzicht. Gaan jullie even mee naar de jaren 60?
Doe je ook mee? Vul dan alsjeblieft het onderstaande lijstje in.
Je naam, e-mailadres en de link naar de bijdrage van vandaag.
Je linkje wordt dan automatisch toegevoegd. (als alles werkt)
Het voordeel is dat je zelf het tijdstip in de hand hebt. Stel dat ik een dag niet online ben.....
Vind je dit vervelend? Stuur dan je linkje op jouw eigen manier. Niet afhaken, hoor.
Primula Elatior
De eersteling doet
opgefleurd een bod
en kleurig als een
volgesmeerd palet
heeft ze de toon van
vuur en vlam gezet:
ze steekt de sleutel
in het roestend slot.
In geel en wit en
oogverblindend rood
verstoort ze fel de
ingeslapen aarde
en in de tuin waar ik
roestbruin ontwaarde,
roept haar trompet
het groen uit slaap en dood.
Ik koester haar met
mijn ontwende ogen
die maandenlang
omfloerst met grauwe staar
slechts naar het
smoorlicht van de lamp bewogen.
Nu zoekt mijn blik
alweer naar knop en aar,
al word ik licht door
ongeduld bedrogen:
de winter heeft het
hangslot alweer klaar.
~ Frans Hoppenbrouwers
Opzij, opzij, opzij
Tot mijn dertiende waren wij autoloos en fietsten op vrije dagen over rustige wegen naar strand, bos en duinen. In onze wijk waren geen verkeerslichten en bij de twee kruispunten op weg naar school stonden verkeersbrigadiertjes. Ik ben dat zelf ook een paar jaar geweest. Er was nooit agressie en de enkele auto die wij moesten tegenhouden stopte ruim op tijd.
In de vakanties konden we gaan en staan waar we wilden. Alle vriendjes waren thuis en niemand verveelde zich. Geen files richting zuiden, geen vliegtuig dat gehaald moest worden, geen sleurhut met sardientjeseffect. We gingen wel eens een paar dagen uit logeren bij neefjes en nichtjes en dat was het wel zo’n beetje.
Als thuisblijfmoeder in de jaren zeventig en tachtig probeerde ik in elk geval diezelfde rust voor ons kwartet te waarborgen. Ze zaten alleen op korfbal en hadden verder geen druk programma. Ze hadden geen overblijfplek nodig, maar werden vier keer per dag gebracht en gehaald. Meestal tegelijk met een schare buurkinderen, zodat ik soms moeder de gans leek. De televisie nam een prominentere plaats in dan tijdens onze eigen buisloze kinderjaren, maar ik hield wel de kijkuren onder controle.
Hoe moet je anno nu in vredesnaam diezelfde rust creëren?
Het thema van deze WE is “jagen”. Bij Plato vind je de spelregels en andere bijdragen.
Op schoot
Het eerste dat mij bij deze schrijfveer te binnenschiet is
de serie “Luipaard op schoot” uit de jaren 50 en 60. Wie heeft dit ooit gezien?
Mijn tweede associatie is de plant met de schattige naam
“Kindje op moeders schoot (Tolmiea menziesii)”. Dit is een kamerplant die
regelmatig gegeven wordt aan een moeder met een pasgeboren kind. De plant maakt
nieuwe bladeren aan boven de oude bladeren.
Ik was vroeger niet zo’n schootkind volgens mijn moeder.
Wanneer zij me oppakte om te knuffelen, verzette ik me vaak. Was dat omdat het
tegen mijn zin was of kwam het me dan even niet uit? Ik weet het niet meer. Maar
ik kan iedereen geruststellen, manlief krijgt zelden nul op het rekest.
Pinnekenswijer
Aan de
cadans van kantoor en klok ontsnapt,
op blote voeten in het zand, schoenen uitgetrapt.
Ademloos, de neus vol hars en heidekruid,
een buizerd in de lucht, verder geen geluid.
Na het gegons van bijen, als de nacht
de stemmen tot gefluister heeft verzacht,
behoort het ven aan vleermuizen en aan uilen,
gezanten van zielen die zich hier verschuilen.
Bezwerend tussen lisdodde en gewijde eiken,
waar druïden de handen naar de hemel reiken,
prevel ik oude gebeden om de sterren te vereren
en zo het kwaad en boze geesten af te weren.
De hartslag van de oertijd teruggevonden,
over eeuwen met verre voorouders verbonden,
kerf ik in zwerfstenen het geheime runenteken
en bid opdat niets de stilte zou verbreken.
op blote voeten in het zand, schoenen uitgetrapt.
Ademloos, de neus vol hars en heidekruid,
een buizerd in de lucht, verder geen geluid.
Na het gegons van bijen, als de nacht
de stemmen tot gefluister heeft verzacht,
behoort het ven aan vleermuizen en aan uilen,
gezanten van zielen die zich hier verschuilen.
Bezwerend tussen lisdodde en gewijde eiken,
waar druïden de handen naar de hemel reiken,
prevel ik oude gebeden om de sterren te vereren
en zo het kwaad en boze geesten af te weren.
De hartslag van de oertijd teruggevonden,
over eeuwen met verre voorouders verbonden,
kerf ik in zwerfstenen het geheime runenteken
en bid opdat niets de stilte zou verbreken.
~ Cyriel
Gladines
Meervoudige persoonlijkheden
Zijn er onder mijn blogmaatjes mensen die dit doen? Zo ja, mag ik dan jouw andere persoonlijkheden ook leren kennen? Wat me sowieso leuk lijkt is om de onderlinge relaties tussen bloggers te begrijpen. Zijn jullie familie of vrienden van elkaar? Kennen jullie elkaar in het echt en was dat na het bloggen of ervoor? Je kunt er eventueel een logje aan wijden.
Lentecombinatie
De tederheid van deze
dieren
Zal mensen vandaag
wel plezieren
Zo lief en zo zoet
Doet iedereen goed
We kunnen de lente
vast vieren
Zwijmelen op zaterdag 14
Ook al stond deze ooit op een van mijn oude blogs, op de zwijmellijst mag hij evenmin ontbreken.
Sneeuw
A
Wat is de wereld prachtig. Zo wit en stil. Lelijke dingen zijn bedekt met een maagdelijk kleed. Alles heeft een mutsje op en de bomen zien er sprookjesachtig uit. Het uitzicht is net een ansichtkaart. Die enkele dagen per jaar is het hier winterwonderland. Ik kan er ademloos van genieten.
B
Getverderrie. Nou sneeuwt het alwéér. Ik ben die troep spuugzat. Die arme kippen zijn weer veroordeeld tot de veranda en sukkelen daar kleumend en chagrijnig heen en weer. Tot overmaat van ramp is de mol ook weer terug en hij verandert de sneeuwlaag in een berglandschap.
Waar blijft de lente?
Waar blijft de lente?
Plato daagt ons uit met Vijftig-gitfjiV. Kijk bij hem voor de regels en doe ook eens mee.
Zegeningen
Het is goed om ze regelmatig te tellen.Je wordt er zo tevreden van tijdens het plukken van de dagen.
Ons leven is mooi.
We zijn samen gelukkig, leven in vrede, hebben voedsel en drinken, wonen in een heerlijk warm huis in een rustige buurt en hopen samen oud te worden.
De lente is in aantocht.
M’n liefje wat wil je nog meer?
Het zwijgen van de planten
De eenzijdige betrekkingen tussen jullie en mij
ontwikkelen zich lang niet slecht.
ontwikkelen zich lang niet slecht.
Ik weet wat een bloem, blad, aar, eikel, steel is,
en wat er met jullie in april gebeurt, wat in december.
Hoewel mijn nieuwsgierigheid onbeantwoord blijft,
buig ik me speciaal over sommige van jullie
en leg voor andere het hoofd in de nek.
Bij mij hebben jullie namen:
klis, kleefkruid, drieblad,
heide, jeneverbes, maretak, vergeet-mij-niet,
maar ik heet voor jullie niets.
Onze reis is gemeenschappelijk.
Als je samen reist, praat je toch met elkaar,
wisselt opmerkingen uit, desnoods maar over het weer
of over de stations die onderweg voorbijschieten.
Onderwerpen te over, want er is veel dat ons verbindt.
Dezelfde ster houdt ons binnen zijn bereik.
Dezelfde ster houdt ons binnen zijn bereik.
We werpen met evenveel recht elk onze eigen schaduw.
We proberen iets te weten, ieder op zijn manier,
en wat we niet weten, lijkt ook op elkaar.
We proberen iets te weten, ieder op zijn manier,
en wat we niet weten, lijkt ook op elkaar.
Ik leg het uit zo goed ik kan, vraag alsjeblieft:
wat het betekent iets met ogen te bekijken,
waarom in mij een hart klopt
en waarom mijn lichaam niet geworteld is.
Maar hoe kan ik antwoorden op ongestelde vragen
als ik daarbij ook iemand ben
die voor jullie zozeer niemand is?
Struikgewas, jong bos, weiden, rietland --
alles wat ik jullie zeg, is een monoloog,
en wie er ook luistert - jullie niet.
Met jullie praten is noodzakelijk en onmogelijk.
Is dringend nodig in ons haastige leven
en wordt uitgesteld tot nooit.
~ Wislawa Szymborska (1923-2012)
Geen vakantie
Sinds maart 2007 zijn wij niet meer op vakantie geweest.
Op
dat moment stortte onze wereld in. Overleven was mijn enige doel. Niets anders
deed meer ter zake. Gek genoeg heb ik het in die zes jaren niet echt gemist.
Wel mijn bewegingsvrijheid, mijn mobiliteit.
Wel mijn bewegingsvrijheid, mijn mobiliteit.
Alleen al het idee dat ik ergens naar toe zou kúnnen gaan,
lijkt me een rijk gevoel.
Bestemmingen doen er niet toe. Daar kom ik wel via boeken of documentaires, eventueel zelfs in mijn dromen.
Bestemmingen doen er niet toe. Daar kom ik wel via boeken of documentaires, eventueel zelfs in mijn dromen.
Gelukkig wonen we op een plek die ons een vakantiegevoel
geeft. Dat is goud waard. Ik ben een tevreden mens.
Groepsknuffel
De wasberen bund’len
hun krachten
Er staat ze nog heel
wat te wachten
Ze tobben wat af
Zijn morgen bekaf
Dus steun ze maar in
je gedachten
Zwijmelen op zaterdag 13
Voor ons bestaat er geen mooiere, triestere en meer indrukwekkende film dan
“Les uns et les autres”.
“Les uns et les autres”.
Ga ook even genieten bij de andere zwijmelaars:
Verdriet
A
Soms weet je van
ellende niet meer waar je het zoeken moet.
Werkelijk alles zit
tegen en het ene drama na het andere speelt zich af.
De wereld is een
tranendal en je wordt niet begrepen.
Je bent eenzaam en
piekert nachtenlang.
Elk geluid irriteert
je.
Je zit er doorheen.
B
Geen groter geluk dan
opklimmen vanuit een diep dal.
Momenten van hoop
lijken weer nieuw als de eerste lentebloemen.
Hoe heb je toch diep
kunnen zinken?
Waar was je
vertrouwen in de toekomst?
Gelukkig heb je de
kans gekregen om het tij te keren.
En energie om door te
gaan.
Plato daagt ons uit
met Vijftig-gitfjiV. Kijk bij hem voor de regels en doe ook eens mee.
Gezocht:
Vandaag arriveerde ons wekelijks berichtenblad.
De middelste advertentie vond ik de moeite waard om met jullie te delen.
Manlief en ik overlegden even:
“Zou dit positief zijn bedoeld of krijgt die persoon alsnog een optater?”
Onderwaterwereld
Waar ik me soms over verwonder
Er is nog een wereld hieronder
Zo prachtig en puur
De diepzee natuur
Uniek en ook steeds weer bijzonder
Blauwe reiger
Het hard geweten van
de winternacht
ligt als een laagje
zilver op de sloot
en door het maanlicht
wiegend uitvergroot
wuift er een donsveer
als een witte klacht
wat heen en weer en
de bevroren reiger
die de vervulling van
de eindtijd vond
- de honger trof zijn
onbeholpen mond -
rust op het ijs als
een ontzielde krijger.
Het starre lijf in
zijden pijn gegoten,
met fijn besneden
lijnen in de veren
die tot voor kort de
hoogste roem genoten
van hen die lijf en
aanzien willen eren
met op hun hoed de
veer der aardse groten,
ligt uitgeteld;
voorbij is het ontberen
~ Frans
Hoppenbrouwers
Een feestvierende mensenmassa
De meeste lezers weten inmiddels wel dat ik niet echt tot die categorie behoor.
Ik ben wel benieuwd naar jullie mening over feestvierende mensenmassa’s.
Worden jullie er vrolijk van?
Kijk je van een afstandje toe?
Stort jij je spontaan in de menigte?
Ga je verkleed en zo ja, als wie of wat?
Houd je van polonaise en optochten?
Of zorg je dat je een heel eind uit de buurt blijft van dit soort activiteiten?
Vorst - afstandelijk
Net als vele anderen vind ik de aandacht die geschonken wordt aan de troonsafstand van Beatrix nogal overdreven. Het is toch echt geen wereldnieuws en ligt juist in de lijn der verwachtingen. Gelukkig hoeft een Nederlandse vorst niet te regeren tot hij of zij er letterlijk bij neervalt, zoals in Groot-Brittannië. De grappen over het Britse koningshuis zijn dan ook niet van de lucht. Arme Charles.
Sinds januari 2007 is hij de langst op de troonsbestijging wachtende troonopvolger uit de Britse geschiedenis. Op een leeftijd waarop anderen uitkijken naar hun pensioen, wacht hij tot het allemaal begint. Geen benijdenswaardige positie.
Invalshoek is een schrijfuitdaging van Reismeermin.
Ontvrienden
Er komt meteen een rood lijntje onder de titel van dit
logje, want het woord “ontvrienden” bestaat officieel helemaal niet. Net zo min
als “logje” trouwens.
Dit weekend heb ik Facebook opgeschoond en “vrienden”
verwijderd. De hoeveelheid informatie die ik per etmaal ontving, liep de
spuigaten uit.
Mijn account beëindig ik nog niet definitief, omdat ik nog
op diverse websites gelinkt sta als facebooker.
Mochten jullie mij ineens vreselijk missen, weet dan dat ik
gewoon hier te vinden ben.
Voor aap staan
Wie durft er nog zo
te poseren
Daar kunnen wij mensen van leren
Want iedere gek
Heeft zo zijn gebrek
De dames zowel als de
heren
Zwijmelen op zaterdag 12
Dit is een van de mooiste stukjes uit Carnaval des animaux.
Camille Saint-Saëns (1835-1921).
Onze muziekdocente heeft ons ontzettend veel geleerd.
Ik denk er met veel plezier aan terug.
Camille Saint-Saëns (1835-1921).
Onze muziekdocente heeft ons ontzettend veel geleerd.
Ik denk er met veel plezier aan terug.
En deze is gewoon leuk:
Allergie en icoontjes
Er wordt wat afgeblunderd in blogland. Mijn taalklieren vertonen acuut allergische reacties op alle spelfouten waarover ik struikel. Het voelt echt als een kink in de kabel en ik lees dan met enige moeite verder. In een enkel geval haak ik af.
Niemand is feilloos en sommige mensen hebben echt een dijk van een excuus. Ze zijn opgegroeid in een ander taalgebied, hebben een hersentrauma of zijn dyslectisch.
Spellingscontrole is al een handig middeltje om de eerste fouten uit een tekst te vissen. Maar ook dan wordt er nog het nodige afgerommeld met d en t of de verschillende schrijfwijzen van bijvoorbeeld het woord “grootte”.
Soms lees ik bij iemand die zelden steekjes laat vallen en wanneer ik er dan toch eentje zie, ga ik twijfelen. Zal ik het melden of negeer ik het? Ik zou willen dat mensen mij op mijn fouten zouden wijzen, maar denkt iedereen er zo over? Kunnen we daar een icoontje voor ontwerpen, zodat je meteen kunt zien of mensen het op prijs stellen dat ze gecorrigeerd worden?
Zoiets bijvoorbeeld:
Niemand is feilloos en sommige mensen hebben echt een dijk van een excuus. Ze zijn opgegroeid in een ander taalgebied, hebben een hersentrauma of zijn dyslectisch.
Spellingscontrole is al een handig middeltje om de eerste fouten uit een tekst te vissen. Maar ook dan wordt er nog het nodige afgerommeld met d en t of de verschillende schrijfwijzen van bijvoorbeeld het woord “grootte”.
Soms lees ik bij iemand die zelden steekjes laat vallen en wanneer ik er dan toch eentje zie, ga ik twijfelen. Zal ik het melden of negeer ik het? Ik zou willen dat mensen mij op mijn fouten zouden wijzen, maar denkt iedereen er zo over? Kunnen we daar een icoontje voor ontwerpen, zodat je meteen kunt zien of mensen het op prijs stellen dat ze gecorrigeerd worden?
Zoiets bijvoorbeeld:
Abonneren op:
Berichten (Atom)